Het is vandaag precies veertien dagen geleden dat ik voor het laatst mijn dank-dagboekje heb ingevuld waarmee ik dit jaar op 1 maart was gestart (een suggestie van Coach Jan). Vandaag neem ik de draad weer op want er was veel om dankbaar voor te zijn.
Vanmorgen geraakte ik vanuit Brugge zonder file in het Diocesaan Centrum Groenhove, Bosdreef 5, te Torhout. Nu ja, ik ging niet via de autosnelweg, dus … Ik mocht er van 10 tot 12 uur drie mensen begeleiden tijdens een stiltewandeling met als thema: Mijmeren als een pelgrim.
Pelgrimeren is tijd nemen om na te denken, situaties en gebeurtenissen te herinneren en erop te reflecteren. In stilte wandelen in de natuur nodigt je uit om in je centrum te komen, naar binnen te gaan en aanwezig zijn bij wat is, eenvoudig zijn en laten zijn, je laten inspireren en dragen door de natuur. De zon was van de partij maar ook de vogels, de bijen, de hommels, de vlinders, de libellen, de waterjuffers, een eekhoorn en schapen.
Iemand schreef op mijn FB-profiel: Het hele leven is een pelgrimstocht. De mooiste reis… Eén van de deelnemers zei dan weer: Ik weet het allemaal wel, maar ik heb nu en dan een duwtje in de rug nodig. Ik voel me dankbaar dat ik haar vanmorgen dit duwtje mocht geven met een aantal verdiepingsopdrachten en een schrijfoefening in het vingerlabyrint.
Over de middag schoven we op het schaduwrijk terras van De Groene Specht aan voor een heerlijk bereide maaltijd. Ik ging voor een geurende preisoep, mals gebakken kipfilet met ananas, krokant gebakken aardappeltjes, koude en warme groenten. Als toetje liet ik de taartjes links liggen en genoot van een smeuïge chocolademousse én een cappuccino. Je zou voor minder dankbaar zijn.
Twee van de drie deelnemers bleven voor het namiddagprogramma en er sloot nog een deelnemer aan voor Schrijvend naar kunst kijken. We wandelden tussen de Schilderijen van Chihiro Kondo in de zomertentoonstelling De ziel van de Gepenseelde Lijn.
We namen plaats voor het schilderij dat onze speciale aandacht trok om een aantal vragen schrijvend en schetsend te beantwoorden. Dan zochten we een rustige plek op om onze teksten met elkaar te delen. Ik voel me dankbaar voor dit inspirerend deelmoment. Voor teksten van de deelnemers verwijs ik naar een speciale pagina op de blog Mijmeren op papier, voor mijn teksten naar de blog vivapo mediteert creatief.
Tot mijn verwondering ontmoetten wij er de kunstenares die vandaag een laatste bezoek bracht aan hààr tentoonstelling vooraleer ze morgen afreist naar Japan voor een verblijf van drie maand.
Nadat ik afscheid had genomen van de deelnemers rondde ik mijn bezoek aan Groenhove af op het gezellig terras van De Groene Specht voor een afspraak met mijn dagboek, zoals het een kunstenaarsuitstapje past (en ook dàt was al weer veel te lang geleden!). Wat ik er neerpende kan je hier lezen.
Op de terugweg ging ik nog even naar ons huurtuintje om de dorstige planten (grond)water te geven. Tot mijn verwondering zag ik dat er héél kleine groene stipjes boven aarde kwamen piepen. Het witlof kondigt zich ondanks de droogte toch aan, de paprika’s glanzen in de zon en de boontjes staan volop in bloei. Ik vraag me echter af waarom de pompoen planten heel veel bladeren dragen maar … (nog) geen bloemen. Hoopvol en dankbaar keerde ik huiswaarts waar mijn schat mij hartelijk verwelkomde.
Ik kijk al uit naar morgen … want dan is schat jarig en bezoeken we samen … de schilderijen van Chihiro Kondo.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 5 juli 2017
foto’s: ©vivapo
viviane's Blog 
Wat een fijne dingen. Ik ben toch meer van de stilte fietstocht. De schilderijen vind ik bijzonder.
Wow Viviane, wat een verslag van een heel volle dag! Ik heb aan jullie gedacht en nu kan ik door jou te lezen meegenieten.
Fijne verjaardag voor Marc en geniet er van vandaag!
Dag Chantal, dank voor jouw reactie. De man in ons gezelschap had een grafische achtergrond; dat was te merken in zijn teksten en zijn commentaar en een meerwaarde tijdens de deelronde. Hij schreef voor het eerst een … elfje; ik hoop dat hij het te gelegener tijd ook wil delen op de blog.
Chantal, de combinatie wandelen in stilte in de voormiddag, gekoppeld aan een schrijfworkshop in de namiddag is volgens mij geslaagd. Voor één van de deelnemers was er een koppeling tussen de oefeningen die ik tijdens de voormiddag had aangereikt en het onderwerp van het schilderij dat haar aansprak in de tentoonstelling. Dit was dan ook nog eens te merken in haar teksten na de schrijfworkshop. Dat sterkt mij in mijn voornemen om in het najaar twee keer wandelen in stilte te koppelen aan ’t SchrijfNest op verplaatsing.
Oh Viviane, wat een rijkdom deel je hier weer met ons. Het inspireert me telkens weer opnieuw om jouw ervaringen mee te mogen genieten op jouw blogs. En iets om in mijn wensen-boekje op te schrijven: De tentoonstelling bezoeken: De ziel van de gepenseelde lijn. Wat fijn dat je haar ontmoet hebt. En de gepenseelde lijnen als uitgangspunt tot schrijven gegeven hebt. Dag, harte-groeten van Anky
Anky, wat een fijne reactie … het vergroot mijn dankbaarheidsgevoel.
proficiat Marc, deelgenoot van Vivapo in zoveel aspecten,
happy birthday
en dankbaarheid voor jullie stel
Gen
Van HARTE dank Gen, ook namens Marc.
Prachtig Viviane, wat jammer dat ik dit heb gemist. Toch ben ik dankbaar via deze weg mee te kunnen genieten.
Heerlijk om hier al die reacties te lezen en dankbaar zijn voor dingen die je meemaakt…We vinden vaak alles zo gewoon.We moesten vaker dankbaar zijn voor al de kansen die we krijgen
dank voor jouw reactie, is wijs!
Op ‘Schrijvend naar Kunst kijken’ in tVaartje te Lissewege vandaag, ontmoette ik twee van de drie deelnemers aan de workshop in Groenhove vorige woensdag. Wij namen ons voor om onze teksten te vertalen in het Frans of het Engels en deze te bezorgen aan de kunstenares die momenteel in Japan verblijft en vivapo’s blogs volgt.
Zelf zal ik proberen om een haiku te schrijven geïnspireerd door het kunstwerk waarmee ik aan de slag ging. Wanneer ik dit heb gepost op de FB groep “Mijmeren in haiku” zal ik de kunstenares uitnodigen om lid te worden van deze FB groep.
Ik schrijf deze reactie als geheugensteuntje voor mezelf en de deelnemers aan de schrijfworkshop in Groenhove.
Viviane, 8/7/2017
Was toch weer iets speciaals en bijzonder…ik glunder steeds als ik lees wat je toch allemaal onderneemt en beleeft. De tentoonstelling ” Gepenseelde lijnen ” prachtig, als de gedichten gemaakt met betoverende pennen en gedachten..Mis deze ontmoetingen..
Ik mis onze ontmoetingen. Soms denk ik aan jou, vooral als ik ‘schoonheid’ ontmoet, zoals bijvoorbeeld op de tentoonstelling ‘gepenseelde lijnen’.
Ook van deze kant mis ik onze ontmoetingen en jouw ongekende stimulans om bij mensen / mij hun inspiratie aan te wakkeren. Het is of mijn motivatie is weg! Probeer af en toe, zonder oordeel!