365 dagen verwondering
Voor het 55° SchrijfNest trokken we naar Brugotta in hartje Brugge. Schrijvend naar kunst kijken was het thema want we lieten ons inspireren door de Expo van Ardéfoo(*). De deelnemers lieten zich inspireren door één van de werken om elfjes, zandlopers en een pantoum te schrijven. Doorgaan met het lezen van “55° SchrijfNest”
In een vorig logje kon je een verslag lezen van ’t SchrijfNest van 6 juni waar we met krantenkoppen kopgedichten hebben gemaakt.
Je kon in een eerder logje reeds lezen dat ik volgende week woensdag voor de 55° keer een SchrijfNest zal begeleiden. Ik geniet ervan om de deelnemers tijdens zo’n SchrijfNest te laten proeven van taal en spelen met woorden en zinnen. Soms is het muisstil, soms zijn lachsalvo’s niet uit de lucht. ChantalW verwoordde dit laatste in een rondeel:
Titels uit hun context gerukt,
‘Seriemoordenaar tegen wil en dank‘
zijn oorzaak van lachsalvo’s.
Titels uit hun context gerukt
veroorzaken hilariteit,
zijn zelfs aanleiding tot een feestje.
Seriemoordenaar tegen wil en dank.
Titels uit hun context gerukt.
(ChantalW)
Ik geniet echter ook wanneer ik verneem dat de deelnemers thuis verder schrijven aan de hand van de aangereikte schrijfvormen. Sommigen gaan zelfs nog verder. Zij laten zich tijdens ’t SchrijfNest prikkelen en gaan thuis aan de slag met aangereikte schrijfvormen in combinatie met hun creativiteit en/of ervaringen met taal.
Graag citeer ik wat ChantalW schreef op haar blog Schrijfselssite:
Eén van de klassieke schrijfvormen die ik in ’t SchrijfNest aanreik is freewriting (ook sprinter of ononderbroken schrijven genoemd). Ik geloof immers in de kracht van freewriting ook al zijn er weinig deelnemers die thuis sprinters schrijven.
Kan je je mijn verwondering én geluk voorstellen toen ik deze namiddag deze mail kreeg van GilbertD, één van de vaste klanten van ’t SchrijfNest. Oordeel zelf maar.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 10 juni 2018
Een kopgedicht – het thema van ’t SchrijfNest op 6 juni – maak je met koppen uit de krant. Het verwondert mij nog steeds hoeveel je met zo’n krantenkoppen kunt doen. Wanneer je samen met anderen kopgedichten maakt zijn de lachsalvo’s zijn niet uit de lucht. Ook bij het vooraf uitknippen van de titels sloeg mijn verbeelding op hol en had ik ontzettend veel plezier. Doorgaan met het lezen van “Kopgedicht”
Bij de voorbereiding van ’t SchrijfNest op verplaatsing van woensdag 13 juni 2018 realiseerde ik mij plots dat ik op die datum voor de 55° keer(*) ’t SchrijfNest zal begeleiden. Op deze editie staat Schrijvend naar Kunst op het programma, naar aanleiding van de tentoonstelling van Ardéfoo.
Gezien:
gaat de vrije bijdrage voor de begeleiding op 13 juni integraal naar Ardéfoo voor de werking van het kunstatelier.
Na vijfenvijftig (*) edities van ’t SchrijfNest blaast vivapo ook de kaars uit van de vrije bijdrage voor de begeleiding van ’t Schrijfnest (huidige richtprijs 10 euro).
Vanaf september 2018 wordt voor deelname aan ’t SchrijfNest gevraagd om te delen in de onkosten.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 5 juni 2018
(*) ’t SchrijfNest vond plaats in
2015: op 14/10/15, 15/11/15 en 2x in december
2016: 2x/maand in januari, februari, maart, april, mei, juni, september, oktober en december en 1x in november
2017: 2x/maand in januari, februari, maart, april, mei, juni, september, oktober, november en december
2018: 2x/maand in januari, februari, maart, april, mei en juni
Gangen en batterijen
trappen op en trappen af
nam je zonder verpinken.
Je kreeg hier en daar een hand
soms weigerde je een arm.
Gangen en batterijen
geen plek om neer te vleien
soms een plek om te zitten.
Je nam zonder verpinken
met een glimlach of kwinkslag
de aangeduide wegen.
Gangen en batterijen
van de Atlantikwall in
het openluchtmuseum
nam je zonder verpinken
met onze kleinkinderen
voorop of in jouw kielzog.
Gangen en batterijen
vol van verwonderingen.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 4 juni 2018
Ik nam deze foto’s in het Provinciedomein Raversijde in Oostende waar een groot deel van de Atlantikwall goed bewaard is gebleven. Hier bevindt zich nu het Openluchtmuseum Atlantikwall, met daarin origineel ingerichte bunkers.
In ’t SchrijfNest van 2/5/2018 was één van de schrijfopdrachten: een interview afnemen van een personage waarvan de deelnemers een foto hadden gekregen.
Pas tijdens het beantwoorden van de vragen werd ik mij bewust dat ik de zoon van Wouter Tierentyn aan het interviewen was. Dit resulteerde in Een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 11 .
Eén van de deelnemers had – aan de hand van dezelfde vragen – een interview van zichzelf afgenomen én dat gedeeld op haar blog Schrijfselssite. Mijn respect! Zou ik het ooit aandurven om mezelf te interviewen?
Gisteren plande ik een schrijfdag. Het bewuste interview stond bovenaan mijn lijstje. Ik geef toe, het was een hele uitdaging om dezelfde vragen aan mezelf voor te leggen én mijn antwoorden vandaag te delen op deze blog!
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 28 mei 2018
(Red.) WIE BEN JE?
Wanneer die vraag wordt gesteld antwoord ik “mijn naam is Viviane”. Ik vind dit makkelijker dan “Ik ben Viviane”. Ik ben immers meer dan mijn naam. Ik was eerst wens, dan mens. Ik werd dochter, meisje, zus, vriendin, lief, vrouw, moeder en oma. En daar tussenin was en ben ik collega, vrijwilliger, deelnemer en begeleider.
Maar ook die antwoorden stemmen niet echt overeen met wie ik écht ben. Het zijn eerder rollen die ik vervul en waarmee ik mij identificeer. Wie ik écht ben is moeilijk in woorden uit te drukken.
Ik doe een poging … ik ben een deel van een groter geheel.
(Red.) WAAR KOM JE VANDAAN?
Nog zo’n moeilijke vraag omdat ik vermoed dat die vraag bij mij iets anders oproept dan wat jij bedoelt.
Ik kom uit het Grote Geheel.
(Red.) WAT HOUDT JE OP DIT MOMENT BEZIG?
Contact maken met mezelf via meditatie in het algemeen, meditatief en reflectief schrijven in het bijzonder. Je zou het kunnen omschrijven als op zoek gaan naar wie ik écht ben.
(Red.) WIE ZIJN JE BESTE VRIENDEN?
Mensen die mij nemen zoals ik ben … dat kleine deeltje van een groter geheel, met talenten en zwakke plekken.
Mensen bij wie ik mezelf vertrouw, zowel wanneer ik mij kwetsbaar voel als wanneer ik in mijn zachte kracht sta.
Mensen die mij vertrouwen, zowel wanneer ze zich kwetsbaar voelen als wanneer ze in hun zachte kracht staan.
Mensen die open staan voor opbouwende kritiek en bereid zijn om die ook aan mij te geven.
Ik omring mij graag met enthousiaste en positief ingestelde mensen.
(Red.) WAT WETEN DE MEESTE MENSEN NIET OVER JOU?
De meesten weten niet dat ik dagelijks oefen in zelfzorg, in luisteren naar mijn verlangens en behoeften en leer om daarin mijn verantwoordelijkheid te nemen.
(Red.) WAAR KIJK JE HET MEEST NAAR UIT?
Momenteel beoefen ik dagelijks een meditatie die dr. Joe Dispenza aanreikt in “jij bent de placebo”. Ik geniet van het mediteren op zich maar – samen met een maatje – kijk ik ook uit naar onze evolutie op langere termijn.
(Red.) WAT VIND JE HET MOOIST AAN JEZELF?
Mijn enthousiasme en mijn talent om anderen te enthousiasmeren.
Dat is tezelfdertijd ook mijn valkuil.
(Red.) WAT WAS HET HOOGTEPUNT VAN HET AFGELOPEN JAAR?
Genieten van de natuur en van kunst tijdens een week vakantie in De Hoge Veluwe begin deze maand. Eén van de hoogtepunten was het ontdekken dat mijn partner en ik fysiek tot veel meer in staat zijn dan we vermoedden.
(Red.) WAT VIND JE AANTREKKELIJK IN EEN ANDER?
Respectvol omgaan met mens en natuur enerzijds en anderzijds creativiteit in de zin van creatief zijn en die creativiteit delen.
(Red.) HOEVEEL BEDPARTNERS HEB JE GEHAD?
Niet een cijfer maar enkele dierbare herinneringen vind ik belangrijk. Hierbij denk ik aan kind en kleinkinderen die in de vroege ochtend het bed van hun (groot)ouders kwamen opzoeken. Of de herinnering aan een hotelovernachting, op weg naar een workshop op slechts enkele kilometers van mijn woonplaats.
(Red.) WAT IS JE DONKERSTE KANT?
Verhalen in mijn hoofd laten malen.
Daarom schrijf ik ook graag sprinters (ononderbroken schrijven gedurende vijftien minuten). Het wordt dan lichter.
(Red.) VOOR WELK LICHAAMSDEEL SCHAAM JE JE?
Voor wangen die rood worden wanneer ik bloos of wanneer een opvlieger zich aandient.
Vermits ik gemakkelijk bloos wanneer ik een compliment krijg of bij een onverwachte ontmoeting, overkomt mij dit wel eens.
Bron afbeelding: Pixabay
Geheime relatie is de titel van een kort verhaal dat ik in januari 2018 schreef als bijdrage voor de bijeenkomst van een klein groepje taalminnaars die maandelijks samen komen. Voor dit verhaal vertrok ik van een Six Word Story (Zes Woorden Verhaal*) van Lize Liesbeth : ‘De vermiste sok had een relatie’. Doorgaan met het lezen van “Geheime relatie”
365 dagen verwondering – vandaag was er zo één …
Mijn digitale brievenbus wordt overstelpt met mails. Blijkbaar maakt de datum 25 mei eenmans- en grote bedrijven wakker tot hyperactief, hypergevoelig, hyper-angstig …
Doorgaan met het lezen van “Laat SeniorenNet.be 952 geregistreerde gebruikers in de kou staan?”
Dankbaarheid was het thema van ’t SchrijfNest (*) deze week toen we – voor de tweede keer in een klein jaar tijd – opnieuw te gast waren in ’t Veldzicht te Sint-Kruis Brugge. Het gaf nieuwe mensen de gelegenheid om kennis te maken met de werking van ’t Veldzicht én van ’t SchrijfNest. Doorgaan met het lezen van “dankbaarheid in ’t Veldzicht”
Interview was het thema van ’t SchrijfNest (*) deze namiddag. Een nieuwe schrijfvorm in ’t SchrijfNest? Of werden de deelnemers opnieuw op het verkeerde been gezet? Doorgaan met het lezen van “’t SchrijfNest – interview”
