365 dagen verwondering
Als inleiding op ’t SchrijfNest op verplaatsing nodigde ik gisteren de deelnemers uit om een harpconcert bij te wonen van Luc Vanlaere op de Site Oud Sint Jan te Brugge. Doorgaan met het lezen van “Schrijven na een harpconcert”
Vers opgevist was niet alleen de titel van een promotionele viskalender (een uitgave van Lekkervanbijons.be/vis in 2018) maar ook het thema van ’t SchrijfNest van 4 april. Doorgaan met het lezen van “vers opgevist in ’t SchrijfNest”
Ik ben negen jaar en logeerde
deze week bij oma en opa in Brugge.
Samen met oma maakte ik vanavond een collage.
Oma noemt haar collage ‘inzichtkaart.’
Nadien schreef ik een gedicht.
Oma noemt haar gedicht ‘inzoemer’.
Tot een volgend logeerpartijtje oma en opa!
JadeG – 6/4/2018
lente
ik ben degene die de handjes in de lucht doet
boeken
tiny
ik ben degene die de handjes in de lucht doet
de lente begint 🌻 🦋
tiny
bloemen ❗️‼️
de lente begint 🌹 🌸
kom naar buiten
bloemen ‼️
en lees een boek
OPGELET ❗️voor splinters en nagels
kom naar buiten
ik ben degene die de handjes in de lucht doet
lente
©Jade, Luna, Lucia
Ben je benieuwd naar wat oma maakte? Je vindt het hier
Ik schreef gisteren mijn derde brief aan de maan, tevens mijn vijfde (*) logje over dit onderwerp op de blog vivapo mijmert creatief. Ik ging hiermee in op een uitnodiging van Schrijf- & Expressiecoach, Joey Brown.
Op 31 maart was het immers weer volle maan, de tweede blauwe maan van dit jaar én de tweede volle maan van maart. De uitnodiging voor deze brief aan de maand was enigszins anders dan de vorige. “Wat je beslist in deze maand, is dat wat binnenkort zal ontkiemen: eerst nog onzichtbaar, onder de grond, in je denken en in je schrijven, maar daarna zal het ook in de zichtbare wereld vorm krijgen. Vertrouw! En met je brief aan de maan kan je je wensen, plannen en beslissingen zichtbaar in de wereld zetten.”, aldus Joey Brown.
Joey nodigde uit om in de brief zo concreet mogelijk te antwoorden op volgende vragen:
– Wat wil ik laten groeien de komende tijd?
– Wat is de eerste concrete stap die ik kan nemen?
– Hoe kunnen andere maanbriefschrijvers me helpen? Wat wil ik hen graag vragen?
Ik trok mij om 21:45 terug naar een rustige schrijfplek, weg van geluiden van computer en televisie en startte met twee bladzijden freewriting. Ik combineer graag verschillende schrijfopdrachten. Naast de opdracht van Joey Brown – vertrouw! – had ik aandacht voor de opdracht van de OSMS (Online Schrijfschool Marjon Sarneel): start deze week je (dagelijkse) freewriting met de zin: “ik wil graag alles loslaten over…“. Voor de cursus Boomoliën – die ik aan het voorbereiden ben – werk ik deze maand met de kwaliteit van Spar: loslaten. Het thema dat gisteren in mijn supervisie-verslag tot uiting kwam: gaan voor mijn verlangen.
Samengevat: Vertrouw! Laat los! Ga voor jouw verlangen!
Zonder mijn sprinter (freewriting) te herlezen begon ik om 22:10 aan mijn brief aan de maan. Ik las mijn brief luidop en kroop onder de wol. Ik genoot van een zalige rust. Jààààà … ik heb heerlijk geslapen bij volle maan! Ook al was ze voor mij niet zichtbaar, ik vertrouw dat ze mijn brief aan de maan heeft gehoord.
Namasté, Viviane
Bron afbeelding: ©Joey Brown
(*)
brief aan de maan – 01 – 3/12/2017
ritual of light experience – 14/1/2018
#inspiratie 08 – 2/3/2018
#inspiratie 09 – 2/3/2018
Daisy loopt samen met andere kinderen op de speelplaats van de Papnunnen (*) in de Langestraat. De echte naam van de school is Sint-Vincentius a Paulo (**). Die moeilijke naam kent ze uit een boekje over het leven van die heilige man. Op de kaft staat een foto van hem en een non met net zo’n witte kap op haar hoofd als de nonnen van de Papnunnen. Waarom de nonnen van haar school Papnunnen worden genoemd weet ze niet (***). Ze vraagt zich af of het iets te maken heeft met die wijde witte kap. Bij iedere stap die de nonnen zetten danst boven hun hoofd een vlinder met grote witte vleugels (****).
Hierboven staat de inleiding van mijn kort verhaal “een dag uit het leven van Daisy T.” Daisy T. wist niet waarom de nonnen van haar school papnonnen werden genoemd. Als auteur weet ik het ondertussen wel. Dat vind ik nu zo leuk aan korte verhalen schrijven. Je kan je fantasie de vrije loop laten én er tezelfdertijd – dank zij het internet – wijzer van worden.
Een gedeelte van wat ik heb ontdekt kan je hieronder lezen. Ben je nieuwsgierig naar het vervolg van het verhaal van Daisy, dan nodig ik je graag uit op “een dag uit het leven van Daisy T.” te lezen.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 29 maart 2018
(*) Papnunnen is dialect voor Papnonnen.
Op de website van Erfgoed Brugge wordt vermeld: “…een zuster van de orde van Sint-Vincentius a Paulo, in de volksmond ‘papnon’ genoemd”.
(**) Op de website van Erfgoed Brugge wordt vermeld: “Voormalig klooster van de zusters van de Heilige Vincentius a Paulo (1894-1983)”
(***) Op de website van Erfgoed Brugge wordt vermeld: “… Marie-Thérèse De Bie liet ook per testament een eeuwigdurend legaat na van 940 Fr per jaar te storten aan de CBG (Commissie van de Burgerlijke Godshuizen, een voorloper van de huidige OCMW) ten voordele van de bewaarschool , waarvan 900 Fr moest besteed worden aan een soepbedeling telkenjaar in de wintertijd door de Dochters van Liefde aan de kinderen van de school. Door die soepbedeling kregen de Dochters van Liefde de bijnaam van papnonnetjes. Ze werden daardoor onder bevolking zeer populair…”
(****) worden ook vliegkappen genoemd.
Op de website van Het geheugen van Tilburg wordt vermeld: “In de volksmond werden deze zusters ‘de Vliegkappen’ genoemd; officieel ‘Dochters van Liefde van de H. Vincentius à Paulo’.”
Bron afbeelding
Deze blog heeft als ondertitel “365 dagen verwondering”. Onderstaand artikel las ik met verwondering in de Nieuwsbrief van SchrijvenOnline. Mijn hart gaat sneller kloppen bij de gedachte aan zo’n Schrijfnacht …
“De kou is snijdend in de nagenoeg verlaten Rotterdamse Hoogstraat. De ramen van nummer 27a zijn beslagen. Binnen heerst stilte. Verspreid door de ruimte zitten mensen te schrijven. Op laptops of met pen en papier, aan tafel of weggekropen in een comfortabele stoel. Ze hebben één ding gemeen: ze zijn ondergedompeld in een diepe concentratie. Wat bezielt deze (vooral jonge) mensen om op hun vrije zaterdagnacht hier te komen schrijven?
Initiatiefneemster Silvana Sodde werkte als schrijfdocent bij de SKVR in Rotterdam. Ze merkte dat er behoefte was bij mensen die alle cursussen hadden doorlopen, om verder te gaan. Om daarin tegemoet te komen is ze begonnen met schrijfgroepen en andere schrijfactiviteiten die ze onderbracht in een eigen literair cursuscentrum: The Writer’s Guide to the Galaxy.
Een van de terugkerende activiteiten is The Night Shift, waar je een nacht lang kan werken aan je korte verhaal of roman. Jaïr Cijntje verkiest The Night Shift altijd boven een avond stappen. Hij is niet zo van het uitgaan: ‘Ik kom liever thuis met meer dan ik vertrokken ben.’ The Night Shift bestaat deze avond drie jaar en Jaïr is een van de bedenkers van het concept. Hij merkte dat schrijvers vaak nachtmensen zijn en zo is het idee ontstaan om samen een nacht te schrijven. ’s Nachts ben je vaak moe en daardoor kwetsbaarder, waardoor je beter schrijft. Je hebt betaald om hier te zijn en dat is een goede stok achter de deur,’ aldus Jaïr. Zijn zus Melisa komt ook graag naar The Night Shift. ‘Stappen is leuk, maar hier is het ook gezellig’.
Ook Eline Luijsterburg is geen ochtendmens en daarom zijn deze nachten ideaal om te werken aan haar weird fiction en horrorverhalen. Ze komt altijd met een doel, bijvoorbeeld om een bepaald aantal woorden te schrijven of een duidelijker beeld te krijgen van het verhaal dat ze schrijft. Als ze even geen inspiratie heeft, haalt ze een opdracht uit de opdrachtenautomaat: een ouderwetse snoepautomaat waar schrijfopdrachten uit komen rollen.
Op de vraag of er talenten tussen haar schrijvers zitten, antwoordt Silvana met een gretig knikken. Een van hen heeft gesprekken met een uitgeverij en van een ander is onlangs een verhaal gepubliceerd in De Optimist, een literair tijdschrift.
Wat je ervoor nodig hebt om je te ontwikkelen als schrijver? Zitten en schrijven, volgens Silvana. ‘Mensen beseffen niet hoeveel tijd het kost om een boek te schrijven. Cursussen en handboeken helpen wel, maar uiteindelijk komt het aan op jou en je computer. Dat kan best eenzaam zijn. Daarom kan je aansluiten bij een schrijfgroep helpen. Het biedt lotgenoten contact en een stok achter de deur.’
Door Cherry Prins”
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 27 maart 2018
In een eerder logje vermeldde ik dat Chihiro Kondo van 17 februari tot 15 april 2018 exposeert in de ID Gallery te Oostende. Ik wilde van die gelegenheid gebruik maken om deelnemers aan ’t SchrijfNest – die er op 5 juli 2017 niet bij konden zijn in Groenhove te Torhout – kennis te laten maken met werk van deze Japanse kunstenares. Doorgaan met het lezen van “Schrijvend naar de kunst van Chihiro Kondo kijken”
Begin dit jaar startte ik bij Marjon Sarneel van de Online Schrijfschool OSMS met de online cursus Start je Verhaal. Dit leidde ondertussen tot een reeks korte verhalen uit het leven van W.T. (Wouter Tierentyn). Tot mijn verwondering raakte ik in de ban van dit personage dat ik bij het eerste verhaal had gecreëerd. Hij ging echter onverwacht en (door mij) ongewild een eigen leven leiden. Al is dat personage fictief de korte verhalen zijn doorspekt met non fictie elementen. Het vervullen van de schrijfopdrachten maakte immers herinneringen wakker aan situaties die zich recent of lang geleden hebben voorgedaan. Semi-autobiografisch schrijven in korte verhalen … it’s my cup op tea. Ik wil er verder mee doorgaan en de kortverhalen(*) verder blijven delen op de blog: vivapo mijmert creatief.
Op zaterdag 17 maart volgde ik voor het eerst een life workshop bij Marjon. Een groep van een twintigtal deelnemers, waaronder een schrijfmaatjes uit Brugge, een schrijfmaatje uit Breskens, Hans (Henk) uit Aardenburg – die mij als lachanimator herkende – en twee mensen die met de veerboot waren gekomen; de overigen kwamen wellicht ergens uit Zeeland.
De life workshop was voor mij een schot in de roos. Volgens Marjon “geeft schrijven op basis van gebeurtenissen uit je leven je een nieuw perspectief op jezelf“. Hoe je dat kan doen … daarvan mochten we proeven tijdens de ‘life workshop’.
Was Marjon’s onlinecursus ‘Start je verhaal’ voor mij een ontdekking, aan haar ‘life workshop’ deelnemen – zoals gisteren in Breskens – gaf mij een boost. Wat een inspiratie, wat een aanmoediging, wat een organisatie, wat een verbondenheid. Ja, ik kijk al uit naar een volgende life sessie!
Ik viel trouwens van de ene verwondering in de andere. De workshop vond plaats op de eerste verdieping van het Centrum Ki aan de Veerhaven, het gebouw van de oude veerpont terminal. Daar wachtte ons een warm onthaal in Qi Biotaria, een biologische koffie en thee schenkerij, Daar kan je trouwens terecht voor een (h)eerlijk bakje koffie en thee, biologisch én fairtrade, met respect voor mens en natuur.
Niet alleen het interieur en de hapjes en drankje van de biotaria waren uitnodigend, ook het aanbod aan activiteiten van het Centrum Ki zal er voor zorgen dat ik hier spoedig terug keer.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 20 maart 2018
Bron foto’s
(*) Overzicht korte verhalen die tot nu toe werden gedeeld op de blog vivapo mijmert creatief:
– een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 01
– een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 02
– een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 03
– een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 04
– een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 05
– een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 06
’t SchrijfNest van deze namiddag inspireerde mij vanavond voor:
zijn
ogen raken
mijn ogen tintelen
puurheid resoneert op puurheid
twinkelend
©vivapo – 7/3/2018
… was het thema van ’t SchrijfNest vandaag te Lissewege.
Doorgaan met het lezen van “de trein is altijd een beetje reizen”
