Tag: verwondering

een dag vol vriendschap – 03

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 5 reacties

IMG_3571

Deelnemers die komen proeven van de workshop Mijmeren op papier – schrijvend naar kunst kijken – komen soms nog één of meerdere keren terug.  Een uitdaging voor mij om het sjabloon van de workshop (*) telkens aan te passen zodat het ook voor deze deelnemers verrassend blijft. Doorgaan met het lezen van “een dag vol vriendschap – 03”

van welkom naar heimwee – pantoum

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 5 reacties
P1000225
Eerder heb ik op deze blog al vermeld dat ik deelneem aan Levenskunstdagboek aangereikt door Anky Floris. Wekelijks worden we uitgenodigd om reflectief te schrijven over een bepaald thema. Door omstandigheden kwam het thema heimwee al om de hoek kijken nog voor ik met het thema welkom aan de slag was gegaan. First things first, ik zou met welkom beginnen.

Doorgaan met het lezen van “van welkom naar heimwee – pantoum”

#Ideeënsafari deel 3 – speur naar het onvolmaakte (2)

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 10 reacties

regendruppels

Voor de derde etappe van deze ideeënsafari gaf Sigrid  van Iersel de opdracht: Ga in je eigen omgeving op zoek naar dingen die in verval zijn.

De Japanners noemen het Wabi Sabi. Dat is een Japanse levensfilosofie die de schoonheid laat zien van het onvolmaakte en vergankelijke. Kijk of je er schoonheid in ontdekt. Doorgaan met het lezen van “#Ideeënsafari deel 3 – speur naar het onvolmaakte (2)”

schrijfsalon Ten Huyze van J. – 02

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 7 reacties

327271599_2563d348ee_o

 

Vorige maand schreef ik een bericht – met dezelfde titel en afbeelding – over een nieuw project van vivapo: het schrijfsalon(*).
Ook vandaag werd ik verwacht ten huyze van J.

Toen ik deze namiddag uit mijn auto stapte, werd de voordeur geopend door een onzichtbare hand, voor mij een teken aan de wand. Ik voelde mij welkom en dat werd bevestigd door de tinteling in de ogen van mijn gastvrouw die op mij zat te wachten. Zij nodigde mij uit om in de lift te stappen op weg naar onze schrijfplek op de eerste verdieping, met zicht op de tuin.  Toen ik goed en wel was geïnstalleerd gaf de zon nog eens flink van katoen – een welkomstzoen? – vooraleer zich achter het wolkendek te verschuilen.

Naar analogie met het thema van de schrijfnesten in maart zou het vandaag een culinair schrijfsalon worden. Bij de voorbereiding van het programma volgde ik echter mijn intuïtie : ik beperkte mij tot drie schrijfvormen (**):  elfje, woordgedicht en rondgedicht. En dat bleek een schot in de roos, want met slechts deze drie eenvoudige schrijfvormen hebben we deze namiddag heel veel bereikt. Het is nog maar eens bewezen: less is more. We beleefden samen ontzettend veel pret tijdens het schrijven maar ook tijdens het aan elkaar voorlezen van onze verzinsels. We inspireerden elkaar over en weer voor onze schrijfsels met nu en dan een dubbele bodem.

Schrijven we in het schrijfnest met een pen op papier, mijn gastvrouw maakt gebruik van gespecialiseerde apparatuur om zich digitaal uit te drukken en heeft meer tijd nodig dan een schrijvende mens. Tussen twee schrijfsels in zat ik vol respect en bewondering te kijken naar de manier waarop mijn gastvrouw schrijft en naar het geduld dat zij daarvoor inzet. Ik volgde nieuwsgierig de weg die de laserstraal aflegt tussen haar bril en afwisselend het digitale toetsenbord en het computerscherm.  Vol spanning zat ik te wachten tot telkens één letter op het computerscherm tevoorschijn kwam.

Zoals je eerder kon lezen heb ik het schrijfsalon ten huyze van J. twee petjes op: zowel dat van begeleider als van deelnemer. Ben je benieuwd naar mijn oogst als deelnemer?

Ik startte met twee elfjes waarin ik de naam van mijn favoriete groente gebruik

lotte
op een
bedje van prei
met een glaasje wijn
erbij

lotte
en prei
horen bij elkaar
zoals wortelen bij Vlaamse
stoverij

gevolgd door twee elfjes waarin ik de naam van een groente gebruik die ik zelden klaar maak
andijvie
ik ken
je wel maar
ik lust je niet

echt

andijvie
witte saus
kan niet door
de beugel wel door
vergiet

Over mijn favoriete nagerecht maakte ik een woordgedicht
Samen met mijn innerlijke kind
Aan een fleurig gedekte tafel
Bestel ik mijn lievelingsnagerecht
Altijd goed gemutst en geklutst
Yoepie
Ober komt er aan en zegt aarzelend
Nagerecht voor mevrouw en een tweede sabayon … ook voor mevrouw???
Ik ging echter smelten voor het favoriete nagerecht van mijn gastvrouw en daardoor kreeg dit woordgedicht vorm
Chocolade daar
Hou ik ontzettend van
Ook en vooral van die donkere.
Chocolade mousse is echter
Ook niet te versmaden.
Laat maar komen
Al die
Donkere geneugten.
En uiteraard hoort daar een
Mok geurende koffie bij
Om de bittere maar oh zo lekkere smaak te versterken.
U kan mij verblijden, verleiden en
Sussen met een chocoladetruffel ook al zijn
Sinterklaas
En mijn verjaardag reeds lang voorbij.
Over mijn favoriete fruit schreef ik een eerste rondgedicht
vrucht
ronde vorm
zacht als fluweel
sap smaakt zoet
in mijn mond
een tongstrelende
framboos
ja, zelfs een tweede rondgedicht
framboos
geel en
alle tinten roos
een echte smaakbom
in fluweelzachte huid
mijn favoriete
fruit
en over het favoriete fruit van mijn gastvrouw danste dit rondgedicht uit mijn pen
mango
danst met
mij een tango
door haar groene
danstenue zie ik
haar geel-e-maal
nu

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 15 maart 2016

bron foto: vivapo

(*) Heb je interesse om vivapo’s schrijfsalon bij jou thuis uit te nodigen dan vind je hier meer info.

(**) in een toelichting vind je de structuur van een aantal schrijfvormen die we in het Schrijfnest gebruiken; de structuur van een rondgedicht is als volgt:
woord
woord woord
woord woord woord
woord woord woord
woord woord woord
woord woord
woord

zicht op de Leie

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 3 reacties

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Sint-Martens-Latem – 21/2/2016

Zondag 21 februari nam ik in de Leiezaal van het gemeentehuis van Sint-Martens-Latem deel aan een bijzonder experiment over/ met/ in stilte, een initiatief van de plaatselijke Cultuurraad.

Mijn echtgenoot en ik gingen in op de uitnodiging van Sabine Pauwaert die – zoals ze zelf schrijft op haar blog – de laatste maanden intens bezig was geweest met de (mede-) organisatie van  Doorgaan met het lezen van “zicht op de Leie”

52 ZONdagen lang …

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 1 reactie

365 dagen verwondering – DAG 365

IMG_6072

Op 24 april postte ik op deze blog bovenstaande foto’s (en nog enkele meer) van de Malus foribunda* in lentetooi. Wist je trouwens dat ik dit jaar de evolutie van de sierappel in ons tuintje heb gevolgd van januari tot december? Wekelijks plaatse ik een foto van de sierappel in zijn zondagse tooi (met dank aan mijn echtgenoot trouwens die mijn geheugensteun of de fotograaf van dienst was).

Je vindt de evolutie van dit boompje terug in de rubriek ZON-DAG  die ik vandaag afsluit om plaats te maken voor #366 elfjes.  Ik wil immers volgend jaar iedere avond voor het slapen gaan een elfje schrijven en die één keer per week posten op deze blog.

Hiermee ga ik in op een uitdaging van Christine De Vries om echt iedere dag (366 keer) een elfje te schrijven over iets wat mij op die dag heeft geïnspireerd, aangeraakt of verwonderd geraakt en dat ik wil bewaren.

Ingaand op mijn oproep gaan er samen met mij nog een aantal leden van het SchrijfNEST de uitdaging van Christine De Vries aan.  Ik zal te gelegener vermelden waar je hun elfjes kan lezen.

Heb je (al een dagboek en) ook zin om mee te doen maar weet je niet hoe? Dan herhaal ik het heel graag voor jou.

Het elfje heeft slechts 11 woorden en is opgebouwd uit 5 regels:
woord
woord woord
woord woord woord
woord woord woord woord
woord

In het elfje kunnen herhalingen voorkomen, maar dat hoeft niet. De regels moeten niet op elkaar rijmen, maar het mag wel. Het kunnen losse trefwoorden zijn of een doorlopende zin die als het ware over de 5 regels heen is gedrapeerd. Alles mag zolang jij je maar aan deze opbouw houdt.

Van harte een fijn eindejaar en een zalig nieuw jaar!

Viviane Van Pottelberghe – 31 december 2015

(foto’s: Marc Ghyoot)

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

*De Japanse wilde appel (Malus floribunda), beter bekend als sierappel, is een boom die in het voorjaar een kleurrijke bloesem heeft en in de herfst appeltjes draagt. De appeltjes kunnen afhankelijk van het ras in grootte variëren van vrij groot tot zeer klein. De kleur van een sierappeltje kan geel, geel geblost of rood zijn. Ook worden sierappeltjes in bloemstukjes verwerkt, vooral in kerststukjes. (Bron: Wikepedia)