365 dagen verwondering
365 dagen verwondering – DAG 149
Oh wat hou ik er van om ’s ochtends in alle vroegte de dag te verwelkomen tijdens een korte meditatie … buiten. Het was vroeger een vaste gewoonte thuis (op reis lukt mij dit makkelijker) maar sinds enige tijd wat verwaterd. Sinds kort voel ik weer de behoefte en dan geef ik daar aan toe. Mijn meditatie bestaat uit Doorgaan met het lezen van “een glimlach voor jou…”
365 dagen verwondering – DAG 130 
Ik ging vandaag (1 mei) – de geboortedatum van mijn grootmoeder, de mama van mijn mama – voor het eerst in op de uitnodiging om deel te nemen aan de Vuurcirkel in Ter Loo die er maandelijks plaatsvindt. Ik volgde mijn intuïtie alhoewel de uitnodiging eerder ongelegen kwam met twee kleine kinderen als logeetjes in huis. Ik maakte met hen en met hun opa echter een afspraak: ik bracht ze naar bed voor ik vertrok, zij zouden nog wat boekjes lezen, concreet: onze kleindochter leest dan voor en kleine broer luistert aandachtig toe, zo gaat dat tegenwoordig. Voor mij een oefening in het loslaten van overbezorgdheid. Want wat bleek: de kinderen gaven zelf aan wanneer het voor hen bedtijd was en nodigden opa uit om hen – na een knuffel – te komen instoppen. 
Bob Sommen, de begeleider van de maandelijkse vuurcirkels, had voor deze avond een primeur: de Wereld Drum* was hem toevertrouwd om een belangrijke plaats in te nemen tijdens het ceremonieel. 
Geheel onverwacht kreeg ik de eer om – als oudste vrouwelijke deelnemer in het gezelschap – de Werelddrum in de vuurcirkel te brengen, te zegenen en als eerste op de Werelddrum het ritme aan te geven voor de overige drums. Voor mij was dit een wonderlijke ervaring waarvoor ik ontzettend dankbaar ben. 
*De Wereld Drum is begonnen aan haar reis in Oslo op 21 oktober 2006 en reist sindsdien over de landgrenzen heen. Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 1 mei 2015 (Bron foto’s 1-4: vivapo) (Bron foto 5)
365 dagen verwondering – DAG 128
Ook al stond er gisteren heel wat op mijn programma, tot mijn verwondering had ik … een zee van tijd.
Doorgaan met het lezen van “een zee van tijd …”
365 dagen verwondering – DAG 110
Toen ik op 17 april een bericht postte over mijn zoektocht naar bloeiende brem om de Schobbejakshoogte mocht ik een reactie ontvangen van Natuurfreak, een volger van deze blog, maar vooral een blogger met kennis van zaken (fotografie én natuur).
“Mooie post maar ik wil je er toch op wijzen dat de brem nog niet in bloei staat.. Eén enkel bloempje kan maar brem bloeit later in mei-juni en de natuur is momenteel een 2 tal weken later..”
Het moet zijn dat West-Vlaanderen – onder invloed van een gunstig zeeklimaat? – een streepje voor heeft op de rest van Vlaanderen, want groot was mijn verwondering toen ik deze namiddag … bloeiende brem in het vizier kreeg.
Een geleide visualisatie bij de brem stond op het programma van de deelnemers aan het jaartraject boomoliën© in het Park Ter Loo te Zedelgem. Een aantal cursisten keken er naar uit om de brem in levende lijve te zien (m.a.w. in bloei) zodat ze zich niet langer zouden vergissen tussen forsitsia en brem. Hun wens werd verhoord … de brem bloeide en ze konden die niet alleen met eigen ogen aanschouwen maar ook de energie van brem ervaren tijdens de geleide meditatie.
Op de terugweg keken we vertederd naar nieuw leven 
en bewonderden we de natuur in lentetooi
om dan verder de kwaliteiten van brem te ontdekken op onze ‘werkplek’
Als begeleider van de jaartrajecten boomoliën© dien ik NU reeds de volgende reeksen te plannen.
Gezien de onzekere toekomst van het Park Ter Loo is het weinig waarschijnlijk dat ik in september opnieuw een reeks kan starten op deze unieke locatie.
Los van mijn eigen wensen hoop ik van harte dat er volgende week toch nog een ultieme oplossing uit de bus komt die het voortbestaan van Ter Loo en haar werking kan waarborgen.
Vandaag voel ik mij dankbaar omdat ik minstens één jaartraject op deze locatie mocht begeleiden.
In vergelijking met de reeksen die indoor plaatsvinden en waar we uitsluitend met de negen oliën werken, is deze reeks vernieuwend omdat alle negen bomen (waar we in zo’n jaartraject mee werken) op die ene locatie te vinden zijn. We kunnen telkens bij de boom of struik van de maand mediteren.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 21 april 2015
(Bron foto’s: archief vivapo,
met dank aan de bereidwillige fotograaf van dienst)
365 dagen verwondering – DAG 106
Na afloop van de stiltewandeling, gisteren op de Schobbejakshoogte maakte ik nog een fietstochtje in de omgeving van het natuurgebied, o.m. op zoek naar brem die in deze tijd van het jaar in bloei staat. Doorgaan met het lezen van “niet verder kijken dan mijn neus lang is”
365 dagen verwondering – DAG 100
Op 10 april kon je lezen hoe deelnemers aan de stiltewandeling in Ter Loo na afloop een plaatsje vonden op het zonnig terras van Het Andere Verhaal om er te genieten van wat lekkers. Zelf bestelde ik Doorgaan met het lezen van “In memory of my loved ones”
365 dagen verwondering – DAG 98
Wat mij vandaag heeft verwonderd?
De pracht van de natuur in lentetooi in Doorgaan met het lezen van “Ontluiken …”
365 dagen verwondering – DAG 88
Het is aftellen geblazen naar de start van de actie ‘Dertig dagen stilte zoeken‘. Op 1 april (neen, is géén aprilgrap) wordt iedereen die het wil uitgedaagd om gedurende dertig dagen Doorgaan met het lezen van “Aftellen naar #30 dagen stilte zoeken”
365 dagen verwondering – DAG 75
Daar is de lente, daar is de zon, …
Bij het binnenkomen van Ter Loo vandaag, werd ik verwelkomd door deze rododendron die daar in al haar roze, broze pracht staat te bloeien. Zij zette de toon voor een Doorgaan met het lezen van “Komt er na de Lente nog een Zomer in Ter Loo?”
viviane's Blog 