Stille overgang: zonder feestgedruis van oud naar nieuw

wellness-2758149__480

Voor wie geen zin heeft in drukte op oudejaarsavond zijn er rustige alternatieven las ik in een artikel van Kristien Bonneure op vrt nws. Stille wandelingen en retraites hebben in deze periode groeiend succes. In verschillende steden was er vandaag – op oudejaarsdag – een stil vredesmoment. “Knallende champagnekurken, vuurwerk, muziek, veel eten, veel drinken en veel volk om te kussen om middernacht: niet voor iedereen is dit de gedroomde overgang van oud naar nieuw. Vroeg in bed kruipen en wakker worden in een nieuw jaar is een optie, maar er zijn alternatieven om het rustiger en toch zinvol aan te pakken, samen met andere mensen.” Kristien Bonneure zette op vrt nws de opties op een rijtje. Doorgaan met het lezen van “Stille overgang: zonder feestgedruis van oud naar nieuw”

wandelen in stilte – 8/2/2017 – 02

Op een kruispunt
in het Fort van Beieren
zie ik voor mij een bastion en een omwalling.
Mijn vertrouwen wordt danig op de proef gesteld

in het Fort van Beieren.
Een kanon vol twijfels staat klaar.
Al wordt mijn vertrouwen op de proef gesteld,
toch volg ik mijn intuïtie.

Een kanon vol vertrouwen staat klaar.
Ik sta voor keuzes
en volg mijn intuïtie:
ik overleg met mijn troepen.

Ik sta voor keuzes.
Strategieën passeren de revue.
Na overleg met mijn troepen
voel ik mij gedragen en geleid.

Strategieën passeren de revue.
Ik omzeil bastion en omwalling
Ik voel mij gedragen en geleid
op een kruispunt.

©vivapo – 9/2/2017

Geïnspireerd door de stiltewandeling in Fort van Beieren op woensdag 8/2/2017.
Meer over deze stiltewandeling kan je lezen op Nic’s Nieuw verhaal, op reacties van deelnemers, op dit logje en ook dit.

De volgende stiltewandeling – op woensdag 8 maart – vindt opnieuw plaats van 10 tot 12 uur in dit Provinciaal Domein.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe

foto’s: ©NicoleD en ©vivapo

wandelen in stilte – 8/2/2017 – 01

Gisteren schreef ik een zeswoordenverhaal na de stiltewandeling in het Fort van Beieren die mijn dan weer inspireerde voor een combinatie van tanka en haiku.

stiltewandeling
tussen de kromgewaaide
populieren en
de dichtgegroeide grachten
leidt naar oude kasteeltuin

waar straks weer koeien
en schapen grazen; ik zal
er stilte schrijven

viv-schrijven
We maakten kennis met twee nieuwe deelnemers.

Bij de start van de stiltewandeling begeleidde ik een visualisatie. We vulden ons met aarde- en zonne-energie en deelden liefde en zachte kracht met iemand die ons op dat moment voor de geest kwam.

Vervolgens gingen we in stilte op stap en namen die geliefde met ons mee.  Met bewuste aandacht voor het contact van onze voeten met de aarde en voor onze ademhaling zetten we onze tocht verder. Nu en dan hielden we halt om met onze vinger een hartlabyrint in en uit te lopen. Later doorkruisten we het heuvelachtig gebied met volle aandacht voor onze zintuigen.

Ik werd mij trouwens heel sterk bewust hoe mijn zintuigen op scherp stonden. Het rokketokken van een specht klonk heel nabij en toch verstoorde het de stilte niet. Op het graspad naast de paardenweide hoorde ik het gespetter van water onder mijn gelaarsde voeten. Mijn naakte handen – ik had overmoedig mijn handschoenen thuis gelaten – maakten mij duidelijk dat ze het koud hadden. De geur van rottende bladeren nestelde zich in mijn neus. Ik was er mij van bewust maar het hinderde mij niet.

Ondanks duidelijke sporen van de winter kondigde de lente zich reeds aan. Minuscule madeliefjes staken hun kopje boven de groene grassprieten uit.  Ik gaf niet toe aan de verleiding om er eentje te plukken en in mijn knoopsgat te steken.

ankyflors-meeleven-8217
Toen de deelnemers kennis maakten met het thema van vandaag – meeleven (*) – kregen we een realistisch voorbeeld voorgeschoteld.

We werden ter plekke uitgenodigd om mee te leven met één van de deelnemers die niet optimaal geschoeid was om door het slijk te stappen.

We mochten kijken hoe ver we wilden gaan in ons medeleven.

En de moeilijkste vraag was wellicht: wanneer laat je iemand met je meeleven.

schermafbeelding-2017-02-08-om-20-29-28Tijdens zo’n stiltewandeling stippel ik het te volgen pad niet op voorhand uit maar laat ik mij leiden.  Vandaag maakte ik samen met de deelnemers kennis met een bastion en een deel van de tweede omwalling dat in 2013 in de oorspronkelijke staat werd hersteld (lichtgroene kleur op de kaart).

Ik had het gevoel dat ik een labyrint instapte en er op vertrouwde dat ik na enkele bochten en omkeringen in het centrum en ook weer naar buiten zou komen.

We vervolgden ons pad en verlieten via de ommuurde kasteeltuin het Fort richting de cafetaria waar we onze ervaringen neerpenden in ons hartlabyrint.

Neem ook eens een kijkje bij Nic’s Nieuw Verhaal, bij de reacties van deelnemers en bij mijn gedicht

De volgende stiltewandeling – op woensdag 8 maart – vindt opnieuw plaats van 10 tot 12 uur in dit Provinciaal Domein.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 8 februari 2017

Foto’s: ©NicoleD
(*) Bron Levenskunstkaart

zeswoordenverhaal – lijnen

schermafbeelding-2017-02-08-om-20-29-28

Lijnen verraden wallen, bastions en walgrachten

Deze week is het thema van Marion Driessens’ schrijfuitdaging voor het zeswoordverhaal met beeld: lijnen.
Ze nodigt uit om je te laten inspireren door een foto of afbeelding en om daar een verhaal bij te schrijven

Mijn zes woorden verhaal werd geïnspireerd door de Stiltewandeling die ik deze voormiddag heb begeleid in het Fort van Beieren te Koolkerke (Brugge).

Het Fort van Beieren is Vlaanderens best bewaarde vesting uit de Spaanse Successieoorlog. Het werd waarschijnlijk in 1705 opgericht door Franse troepen. Het stervormige fort had een vierkant middenplein, een aarden omwalling met vier bastions, een binnengracht met ravelijn, een tweede aarden omwalling en een buitengracht. Door het geleidelijk verlanden van de grachten kreeg het zijn huidige uitzicht: een grotendeels bebost stukje natuur, waarin de wallen en grachten nog goed zichtbaar zijn. Eén bastion en een deel van de tweede omwalling, het zogenaamde glacis, werd in 2013 in de oorspronkelijke staat hersteld. (Bron)

Bron afbeelding

wandelen in stilte 11/1/17 – 01

p1030910

Springtij voor mijn hart

wandelen in stilte
in het Fort van Beieren

de zon port de wolken
springtij voor mijn hart
in het Fort van Beieren

de volle maan knipoogt
springtij voor mijn hart
golf van dankbaarheid komt aangerold

de volle maan knipoogt
een vloed aan zelfvertrouwen
golf van dankbaarheid komt aangerold

naakt strand overspoeld door liefde
een vloed aan zelfvertrouwen
getijkracht van maan en zon versterken elkaar

naakt strand overspoeld door liefde
gedeelde liefde vermenigvuldigt zich
getijkracht van maan en zon versterken elkaar

de zon port de wolken
gedeelde liefde vermenigvuldigt zich
wandelen in stilte

©vivapo – 11/1/17

p1030935

Op de vooravond van volle maan rolde dit gedicht uit mijn pen als verslag van de stiltewandeling die ik vandaag mocht begeleiden in het Provinciaal Domein Hof van Beieren te Koolkerke.

p1030949

De volgende stiltewandeling – op woensdag 8 februari – vindt opnieuw plaats van 10 tot 12 uur in dit Provinciaal Domein.

Een hartelijke groet, Viviane Van Pottelberghe

foto’s: vivapo

 

 

zelfvertrouwen

p1030877Op vrijdag 30 december vond de laatste wandelen in stilte bij Nieuwe Maan plaats. Dat was – uitzonderlijk – in de namiddag gepland.  En dat kwam mij goed uit (dank u Universum) want zowel in de voormiddag als ’s avonds had ik onverwacht een autorit Brugge-Gent-Brugge op mijn programma staan. Doorgaan met het lezen van “zelfvertrouwen”

#366 elfjes in 2016 – 53

nieuwjaarskaartje2016-001Voor de allerlaatste keer publiceer ik elfjes in het kader van #366 elfjes in 2016Het was een ontzettend leuke ervaring om dit jaar dagelijks minstens één elfje te schrijven.  Samen met mij hebben heel wat mensen dat gedaan, al of niet via de openare FB-groep #366 elfjes in 2016.  Het schrijven van elfjes heeft heel wat mensen dichter bij elkaar gebracht.  Onbekenden werden zelfs vrienden. Het doet mij aan de ‘pennevrienden’ van vroeger denken.  Vandaag gebeurt dit – naast het schrijven met de hand in een schrift of dagboek – via de computer, tablet of smartphone.

Doorgaan met het lezen van “#366 elfjes in 2016 – 53”

vertrouwen wint van angst

p1030618

Wandelen
in vrieskou.
Jij lag daar
op je zijde gekeerd.
Gaat het, vroeg ik jou.
Ik voel me duizelig zei je.
Vijf vrouwen probeerden je recht te helpen.
Het lukte niet, bloed trok uit je wangen.
We omringden en verwarmden jou met woord en daad
en maakten met onze jassen een bed voor je klaar.

De vroedvrouw stelde voor om een auto te gaan halen.
Jij was te zwak om de afstand te overbruggen.
Twee dadels, rescue, reiki, troostende handen en woorden.
Ze verdreven de angst uit je ogen.
Had jouw hart te hard gewerkt
om je zintuigen te volgen?
Over het bevroren bospad
per auto gereden.
Nood breekt
wet.

©vivapo 29/11/2016

Aarden.
Verbinding maken
vanuit ons hart
met het hart
van de Den
en de
Berk.

Berk
bracht vertrouwen.
Den bracht inzicht.
Inzicht en vertrouwen
verbonden de harten
van zes
vrouwen.

Vrouwen
tafelen samen,
luchten hun hart
en hun gemoed,
delen hun angst,
dankbaarheid én
vertrouwen.

©vivapo 29/11/2016

kan
ik emoties
van deze dag
in een elfje vatten?
bijzonder

bijzondere
wandelen in stilte vandaag
vrieskou tijdens verbinding
vanuit het
hart

hart
verwarmend was
de zorg van
vijf vrouwen voor welzijn
stiltezoeker

stiltezoekers
vonden troost bij elkaar
in samen zijn
en samen
delen

©vivapo – 29/11/2016

Het was tijdens Wandelen in stilte bij Donkere Maan gisteren ook de bedoeling om mijmerend naar de natuur te kijken rondom ons en in ons. Van schrijven kwam echter niet veel in huis (lees bos) want de vrieskou speelde ons en onze balpen parten.

Tijdens het begeleiden van natuurbeleving maak ik gebruik van wat de natuur en de omstandigheden ons op het moment aanbieden.  Gisteren was dat niet anders, maar wel … heftig toen één van de deelnemers onwel werd.  Het liep goed af, al moest hiervoor wél de wet overtreden worden. Het welzijn van de betrokkene was echter belangrijker dan een mogelijke gasboete.

Het was voor ieder van ons – zes vrouwen – een emotionele voormiddag.  Over de middag hebben we tijdens een lunch onze emoties en ervaringen mondeling met elkaar gedeeld.  Een speciale pagina op de blog Mijmeren wordt voorbehouden voor de geschreven ervaringen en de foto’s van de deelnemers. Ik draag elk van hen een warm en dankbaar hart toe.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 30 november 2016

Bron foto: vivapo