365 dagen verwondering – DAG 138
Vandaag zag ik een stralende kleindochter. Zij stond ’s ochtends – samen met haar klasgenootjes – als feesteling letterlijk en figuurlijk in de schijnwerpers tijdens hun lentefeest, georganiseerd door vrijwilligers van De Wijze Eik te Mariakerke.
Het leven van onze kleindochter is de laatse maanden sterk veranderd: ze heeft de vertrouwde kleurterklas geruild voor de lagere school. Het begin van een nieuwe levensfase is aangebroken: leren lezen, schrijven, rekenen en nog zoveel meer. Ook de eerste levensvragen komen eraan. Over de zin en de bestemming van haar bestaan: wie ben ik, waar ga ik naar toe… Ze wordt groot onze kleindochter (typ ik vol ontroering).
Ik voel mij ontzettend dankbaar dat ik deze grote stap en alle inspanningen die ermee gepaard gaan samen met haar, haar leeftijdgenootjes en hun families mocht vieren. Zo’n Lentefeest is voor mij totaal nieuw, ik ben immers meer vertrouwd met Eerste Communievieringen in een kerk. Het was voor mij een boeiende kennismaking met de thema’s die tijdens de lessen zedenleer aan bod komen: ‘ik en de anderen’, ‘kinderrechten’, ‘eerlijk zijn’ en ‘gevoelens’. Het was voor mij hartverwarmend om te ervaren hoe die kinderen dit visueel en auditief duidelijk maakten tijdens een creatieve voorstelling.
Even later vroeg iemand mij of ik ‘trots’ ben op mijn kleindochter. Ik nam even de tijd om die vraag te laten resoneren op wat ik op dàt moment voelde. Het was geen trots maar een onnoembare … dankbaarheid. Ik voel mij een dankbare oma van dit stralende wezen dat bij haar geboorte een prachtige naam meekreeg van haar mama en papa: Jade, Luna, Lucia.
Jade, vandaag zag ik ook vier stralende ouders die bereid zijn om jou te ondersteunen in jouw verdere groei en bloei, samen met hun ouders, jouw oma’s en opa’s.
Een dankbare omaViv – 9 mei 2015
(foto: vivapo)
viviane's Blog 