Tag: licht

Japans gedicht – radar

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 9 reacties

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Zaterdag, tijd voor de uitdaging van Marion Driessen (Doldriest) om een Japans gedicht op zaterdag te schrijven.

Nooit eerder kostte het mij zoveel moeite.  Zou het met mijn gemoed te maken hebben, met gedachten waarin ik mij heb vastgebeten en die het schrijven blokkeren? Gedachten die werden beïnvloed door mijn oordeel op de bewerkte foto van een schilderijtje. Ik liet alles los en startte opnieuw, zonder oordeel deze keer.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

 

mijn gemoed is de
radar van mijn gedachten
die mij optillen
naar het licht of recht naar de
duisternis sabelen

 

©vivapo – 4/3/2017

Geïnspireerd door het licht van Marc Ghyoot

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 4 maart 2017

©foto’s: m@rcus

I spread my wings and fly

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 3 reacties

labyrint01

Wendingen en keringen
in een labyrint vol licht.
Laat ik het Licht toe in mijn hart?

Laat ik liefde toe
terwijl ik wandel?
Wendingen en keringen.

Vol vertrouwen neem ik
de weg naar binnen.
Laat ik het Licht toe in mijn hart?

Een lichtend vuur
dat nooit meer dooft.
Wendingen en keringen.

Ik adem in, ik adem uit,
voel dat ik leef.
Ik laat het Licht toe in mijn hart!

Licht vult mijn geest, hart en ziel.
I spread my light and shine.
Wendingen en keringen.
I spread my wings and fly.

©vivapo – 3/2/2017

Voor het vierde jaar op rij zorgde de vzw Oneindige voor een prachtig licht-labyrint in de Abdij van Zevenkerken op 2 februari. Rika en Dirk bouwden samen met hun team een lichtlabyrint met 750 kaarsjes. Conny (Klanklichaam) en Saskia zorgden voor de muzikale omlijsting tijdens het zielezingen.

Voor mij is de combinatie van ingetogen tot uitbundig zingen met het lopen van het labyrint een bijzondere ervaring, ter plekke maar ook later op de dag. De wendingen en keringen in het labyrint laten zich trouwens ook zien op mijn pad in het dagelijks leven. En dat is niet te verwonderen.

labyrint02Wie door een labyrint loopt, begint aan een weg van verandering. Met deze woorden schetst Gernot CONDOLINI in zijn boek ‘In een labyrint jezelf ontdekken” de betekenis die het lopen van een labyrint – effectief of in gedachten – kan hebben.

Het lichtlabyrint staat ondertussen opnieuw in mijn agenda geprikt op 2 februari 2018.
Ik schaar mij opnieuw achter het elfje dat ik op 6/2/2016 heb geschreven.

schermafbeelding-2017-02-03-om-19-54-52

Van harte, Viviane Van Pottelberghe, 3 februari 2017

foto’s:  Rika Vandevenne
elfje: vivapo

#366 elfjes in 2016 – 29

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 2 reacties

Zondagavond, ik blik terug op mijn elfjes van zondag 10 juli tot zaterdag 16 juli.

zondag 10 juli – de indrukken die ik heb opgeslagen tijden de Lisseweegse Tuinfeesten in tVaartje zijn te groot voor één elfje en dat gold ook voor de oogst van de workshop Schrijvend naar Kunst kijken waarover ik reeds een eerste, een tweede en een derde blogbericht schreef. Doorgaan met het lezen van “#366 elfjes in 2016 – 29”

samenspel van water en licht

~ Viviane Van Pottelberghe ~ 2 reacties

365 dagen verwondering – DAG 340

IMG_1624

In ons huurtuintje hebben wij een composthoop waar wij de resten van groenten en fruit, thee en koffiegruis van de voorbije week naar toe brengen, ook op een mooie herfstdag als vandaag.  Meestal valt daar in deze tijd van het jaar weinig te beleven en neem ik zelden mijn fototoestel mee.

Vanmorgen kon ik die anders wel goed gebruiken want er wachtten mij een aantal verrassingen. Tot mijn verwondering stonden er nog enkele rozen in bloei.  Tijdens het harken tussen de paardenmest ontdekten we een – voor ons – onbekende paddestoel.  De aardperen die we dit jaar voor het eerst oogsten zijn een maatje groter dan hun soortgenoten vorig jaar. Gelukkig had ik mijn iPad wél op zak en kon ik al dat fraais in enkele beelden vatten.

Wat moeilijker scherp in beeld te krijgen is waren de ochtenddruppels die her en der glinsterden in het prille ochtendlicht. Als een kind dat op zoek gaat naar paaseieren in de tuin ging ik op jacht naar pareltjes die ontstaan door een samenspel van water en licht. Ik stopte ze één voor één in mijn mandje.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 7 december 2015

(foto’s: vivapo)