In het kader van het Brugge galerie weekend, geïnspireerd door het thema Liquid City – Vloeibare stad van de Triënnale Brugge 2018 Doorgaan met het lezen van “#kunstenaarsafspraakje (commitment – n° 7 – 09b)”
Tag: kunst
#foto7daagse #heelhollandfotografeert
Op vivapo mijmert creatief kon je lezen dat ik deelneem aan de #Foto7daagse van #heelhollandfotografeert. Vandaag – de eerste dag van de Foto7daagse 2018 – kreeg ik een mail met het dagthema: symmetrie.
Het is de bedoeling van de organisator dat ik met deze opdracht lekker (tja, ’t is een Nederlander) aan de slag zou gaan om de wereld anders te bekijken en dat wat ik zie op de foto te zetten. Die man heeft natuurlijk ook andere bedoelingen. Na afloop zal hij een ander product – tegen betaling – aan de man/vrouw proberen te brengen. Ik ben mij daarvan bewust maar dat belet me niet om op deze uitdaging – want dat is het wel voor mij – in te gaan.
Voor mijn echtgenoot is dat niet zo evident. Ik kon hem wel overtuigen om vanochtend zijn fototoestel mee te nemen voor het Concertgebouw Circuit te Brugge. Dit inspirerend en verrassend parcours liet ons kennismaken met een unieke collectie (klank)kunst, beeldende kunst en architectuur. Uit een eerder bezoek wist ik zéker dat “symmetrie” daar voorhanden was.
Tot mijn verwondering was het kiezen van – slechts – één foto voor mijn deelname aan dag één het grootste struikelblok. Mijn keuze viel uiteindelijk op een foto met het werk van kunstenaar Filip Dujardin (*) als onderwerp.
kunstenaar
speelt met
ruimtes en muren
gangen Brugs Concertgebouw ondergaan
metamorfose
©vivapo – 29/4/2018
Heb ik de juiste keuze gemaakt? Heb jij een andere voorkeur?
Wat is jouw “symmetrie” top tien? Ik hoor het graag!
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
Herken je de drie daken op laatste foto? Ze kwamen mij bekend voor maar ik kon ze niet onmiddellijk plaatsen. Het zijn de drie bewaarde ziekenzalen van Oud Sint Jan las ik op de infoborden. Twee weken geleden had ik ze nog gefotografeerd in betere weersomstandigheden. Maar dié foto komt niet in aanmerking voor deze uitdaging. Het reglement schrijft immers voor dat het een foto-van-de-dag moet zijn. Maar niets belet mij om die foto hier te delen, toch?
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 29 april 2018
foto’s: ©vivapo
(*) Kunstenaar Filip Dujardin palmt het Concertgebouw in met een ruimtelijke installatie die zich nestelt in de betonstructuur. Snelbouw bakstenen banen zich een weg in de nissen en hoeken van het gebouw. Geheel passend binnen ons seizoensthema ‘metamorfose’ speelt Dujardin met ruimtes en muren en maakt bouwsels die zowel begin als eindpunt kunnen zijn: het Concertgebouw als podium om standvastigheid, vernieuwing en alles wat er tussen ligt te tonen.
kunst met een hart in ’t SchrijfNest
’t SchrijfNest verplaatste zich vorige woensdag naar hartje Brugge waar wij ons lieten inspireren door de werken van Ingrid Retour, Marc Michels en Johan Boussauw op de tentoonstelling Kunst met een hart
We werkten met een hartlabyrint en lijstjes. Er werden spiegel-elfjes, zandlopers, pantoums, rondgedichten, sneeuwballen en rondelen geschreven aan de hand van eenvoudige opdrachten. Het verwondert mij telkens weer hoe enthousiast de deelnemers hierin meegaan, zowel in ’t SchrijfNest op een vaste stek als op verplaatsing.
Het is als begeleider een voorrecht om getuige te zijn van de verwondering bij de deelnemers wanneer zij de – door hen geschreven – woorden proeven terwijl zij die tijdens de deelronde uitspreken. Het klinkt als muziek in hun oren en de klank van ieder woord resoneert in hun hart. Het delen in de groep werkt daarenboven inspirerend. Dat is ook het geval wanneer deelnemers hun teksten delen op hun eigen blog of op de blog Mijmeren op papier. Daarom deel ik na afloop van ’t SchrijfNest mijn teksten op de blog vivapo mijmert creatief. Krijg je na het lezen zin om de tentoonstelling te bezoeken? Dat kan nog tot eind deze maand!
Wanneer ik een schrijfworkshop begeleid tijdens een tentoonstelling probeer ik om ter plekke ook een ontmoeting met de kunstenaar(s) te versieren. Dat lukt niet altijd en soms valt zo’n bezoek mij ook toe. Dat was vorige woensdag het geval toen Johan Boussauw onverwacht ten tonele verscheen en twee van zijn werken kon toelichten. Een win-win situatie voor deelnemers én kunstenaar.
De teksten die werden geschreven – bij de werken die het hart van de deelnemers hadden geraakt – zullen te gelegener tijd aan de respectievelijke kunstenaars worden bezorgd.
Krijg jij ondertussen zin om ook eens te proeven van de schrijfopdrachten en de sfeer in ’t SchrijfNest op verplaatsing? Op 21 februari gaan we met ’t SchrijfNest opnieuw naar een tentoonstelling.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 19 januari 2018
foto’s: archief vivapo
tentoonstelling of tijdelijk kunstatelier?
Tijdens mijn kunstenaarsuitstapje gisteren nam ik niet alleen deel aan de Idiosyncratische machine van kunstenaar Kristof Van Gestel maar bezocht ik ook enkele tijdelijke tentoonstellingen in het S.M.A.K. Zo kwam ik terecht bij deze figuren van Dirk Zoete.
Pas bij het lezen van de expogids viel mij de naam van dit kunstwerk op: Mr. and Mrs. Permeke. De verwijzing naar Constant Permeke inspireerde mij voor een haiku.
een man en een vrouw
in Afrikaanse kledij
boerenportretten©vivapo – 10/4/2017
Dirk Zoete woont en werkt in Gent. Hij stelt geregeld tentoon in binnen- en buitenland maar blijft ook actief in de Vlaamse experimentele kunstenaarsruimtes. To be determined. According to the situation is zijn eerste grote solotentoonstelling in een Belgisch museum.
Tekenen ligt aan de basis van elk werk van Dirk Zoete. Vanuit tekeningen maakt hij maquettes, sculpturen, architecturale constructies, foto’s, films en ook nieuwe tekeningen. In S.M.A.K. toont hij recent en nieuw werk in een wisselende opstelling die het midden houdt tussen een tentoonstelling en een tijdelijk kunstenaarsatelier.
Dirk Zoete zet zijn verbeelding in scène. Zijn denkmodellen over de wereld en de mensen presenteert hij op podia en in decors die deel uitmaken van zijn werk. Hij regisseert er wisselende taferelen met een licht absurd gezelschap van personages, dieren en hun attributen. Zowel in zijn tekeningen als in zijn ruimtelijke werken ligt de nadruk op het oppervlak: de figuren zijn er vlak, schematisch en bevolken frontale ruimtes. Ze functioneren als de tekens in Zoete’s speelse artistieke taal.
Vormelijk herinneren de ruimtes en personages van Dirk Zoete aan de revolutionaire theaterdecors en kostuums van het Duitse Bauhaus en het Russische constructivisme van het begin van de 20ste eeuw. Alleen vertonen zijn figuren een meer menselijk, bijna melancholisch karakter. Sommige doen denken aan de late boerenportretten van schilder Kasimir Malevitsj. Dit is geen toeval, want Zoete komt uit een landbouwersfamilie. De boerenstiel schemert in zijn creaties door in zowel beeldkeuze als materiaalgebruik. (*)
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 10 april 2017
(*) Bron tekst
foto’s: vivapo
zet de Idiosyncratische machine in actie!
In het logje je eigen weg gaan – 03 van 8 juni 2016 schreef ik een pantoum en een spiegelelfje naar aanleiding van een boeiend gesprek met een tafelgenoot tijdens een lunch in de tuin van Alix – table et jardin d’Amis te Gent.
Omdat ik tijdens dit gesprek geboeid raakte door de workshops die hij als kunstenaar begeleidt, bleef ik verder via mail in contact. Gisteren had ik in mijn agenda mijn kunstenaarsafspraakje in het S.M.A.K. gepland; ik schreef mij in als deelnemer om de Idiosyncratische machine van kunstenaar Kristof Van Gestel mee in actie te zetten. De Idio … wat? hoor ik je denken. Het was voor mij verrijkend om gisteren een lezing van de kunstenaar bij te wonen die een en ander voor mij verduidelijkte vooraleer ik deelnam aan de workshop in de namiddag.
Kunstenaar Kristof Van Gestel nodigt je als bezoeker uit om mee te stappen in zijn vormgenererende teken- en knipmachine die hij de afgelopen jaren ontwikkelde.
Vertrekkend vanuit de tussenruimtes die alledaagse objecten creëren, ontstaan door een systematisch samenspel in verschillende stappen onverwachte en abstracte vormen. Door actief deel te nemen aan dit creatieproces eigen je je deze methode op een speelse en actieve manier toe. Vanuit die intense ervaring ga je vanzelf stilstaan bij begrippen zoals toeval en keuze, eigenheid en gemeenschappelijkheid, actie en reflectie, proces en product en de rol en de betekenis van kunst.
Dit project is de laatste stap van de kunstenaarsresidentie die Van Gestel in januari 2016 in S.M.A.K. opstartte. Tijdens deze periode zette hij o.a. met verschillende teams van S.M.A.K. deze machine op punt. Deze ervaringsgerichte introductie in het werk van de kunstenaar maakt deel uit van Knowing by Doing, een platform voor participatieve kunstprojecten dat Van Gestel binnen zijn onderzoek aan KASK/School of Arts van HoGent oprichtte.
Vanuit zijn sculpturale achtergrond scherpte Kristof Van Gestel (°1976, Turnhout) zijn gevoel aan voor proces, intuïtie, toeval en restruimte. Als onderdeel van zijn oeuvre ontwikkelt hij creatiemodellen waarbij zijn publiek hierrond actief ervaringen kan opdoen. Een model wordt hier tijdens workshops in werking gezet: de Idiosyncratische Machine (IM).
De IM (sinds 2011) is een teken- en knipmachine die vormen genereert volgens een door de kunstenaar opgelegde reeks instructies. Deelnemers tekenen alledaagse voorwerpen op papier af. Vervolgens worden tussenruimtes omlijnd, overgezet en uitgeknipt. Daarbij spelen niet alleen de instructies een rol maar ook individuele keuzes, toeval en dialoog.
Cruciaal is dat de IM als kunstwerk eerder een proces toont dan een product. Bovendien valt de ‘machine’ onder collectief auteurschap. De vormen die eruit ontstaan worden door Van Gestel immers in samenwerking met zijn publiek gecreëerd. In deze ruimte stapelt het restmateriaal van de workshops zich op. Zo functioneert de IM hier niet enkel als ‘machine’ of methode. Ze verschijnt als een totaalinstallatie die het verloop van het werkproces en de relatie tussen de kunstenaar, deelnemers en kijkers materialiseert.
Een tweede ruimte wordt door Van Gestel ingericht met artistieke uitwerkingen van het restmateriaal van de IM. Zo eigent hij zich de ‘machine’ en haar resultaten opnieuw toe, iets waartoe hij ook andere kunstenaars en deelnemers uitnodigt. Dit onderstreept het meerduidige en evolutieve karakter van de IM als ervaring, vormentaal, methode, concept, instructie en participatie- en reflectieproces.
Ik vind deze Idiosyncratische Machine een schitterend initiatief dat ondertussen op heel veel domeinen heeft geleid tot een enorme co creatie én naar nog meer co creatie leidt in de geest van de quotes die ik op de muur kon lezen. De inhoud van mijn volgend kunstenaarsafspraakje is mij al bekend!
Er worden nog tot 4 juni 2017 dergelijke workshops begeleid in het S.M.A.K. te Gent op woensdag om 14u en op zondag om 10u30. Een aanrader!
Van harte, Viviane Van Pottelberghe, 10 april 2017
Bron toelichting
foto’s: ©vivapo
zeswoordverhaal – reizen
Inflatable Refugee
niet gehinderd door grenzen
©vivapo – 6/4/2017
Maandag zag ik – op weg naar het Fort Napoleon in Oostende – het Belgisch kunstwerk ‘Inflatable Refugee’ op ‘De Nele’.
Het kunstwerk, een zes meter hoge opblaasbare vluchtelingenfiguur, is internationaal bekend. Kunstenaarscollectief Schellekens & Peleman koos er bewust voor om de ‘Inflatable Refugee’ uit te vergroten tot gigantische proporties. Het maakt de vluchteling groot genoeg om tot ver voorbij de horizon te kijken, niet gehinderd door documenten of grenzen.
Curator Bjorn Van Poucke formuleerde het zo: “Public art is een van de weinige stromingen in de hedendaagse kunst waarin vaak een politieke of maatschappelijke boodschap schuilt. De surrealistische installatie neemt de toeschouwer mee in de REIS die vluchtelingen maken naar een nieuwe bestemming”. (*)
Ik liet mij door de woorden van deze curator inspireren voor de schrijfuitdaging van Marion Driessen van Doldriest met REIZEN als thema voor het zeswoordverhaal met beeld.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 6 april 2017
foto’s: ©vivapo
(*) Bron
een dag vol verwondering – 02
Vol verwondering blik ik terug op vijf zondagse ontmoetingen in tVaartje te Lissewege.
je eigen weg gaan – 02
In een vorig bericht kon je lezen dat elk onderdeel van het programma van kunstwerk(t) vorige vrijdag voor mij een bron van inspiratie was. Heel wat details trokken mijn aandacht waardoor ik onbewust mijn eigen weg volgde terwijl ik samen met fijne mensen op weg was.
Tijdens de brugwandeling tussen het S.M.A.K. en het MSK vergezelde een ervaren gids mij (én anderen, maar soms had ik het gevoel dat dit niet zo was) tijdens een bezoek aan drie tentoonstellingen:
– Rinus Van de Velde’s Donogoo Tonga
– Michael Buthe’s Retrospective
– Donas, de enige Belgische vrouw in de internationale avant-garde.
Ik maakte echter ook van de gelegenheid gebruik om achteraf in mijn eentje de sfeer op te snuiven van een klein deel van de voorbije Flower Power tentoonstelling in het MSK. Ik liet mij prikkelen door een zinnenprikkelende versmelting tussen kunst en de kracht en schoonheid van de natuur (schuine tekst = overgenomen uit een persbericht). Maar ook door een praktisch detail in de inkom, waar ik met open mond het geduld van een man bewonderde.
het
MSK haalde
met Flower Power
zinnenprikkelende natuurobjecten binnen
museummuseum
ging op zoek naar
verband tussen bloemen
planten en
kunstkunst
denkbeeldig landschap
grens tussen droom
en werkelijkheid geen dode
letterletter
voor letter
verdwijnen alle zinnen
langzaam van de muur
engelengeduld#157/366-©vivapo
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 5 juni 2016
Bron foto’s: vivapo
Locatie: MSK (Museum voor Schone Kunsten Gent)
zes woorden verhaal – gastvrijheid
kind op moeder’s schoot in Amersfoort
©vivapo – 18/5/2016
Marion Driessen van Doldriest bezorgt op geregelde tijdstippen een thema voor een 6WMB-uitdaging, een zes woorden verhaal met beeld. De opdracht: schrijf een verhaal in slechts zes woorden. Laat je inspireren door een foto of afbeelding en schrijf daar je verhaal bij. Of bedenk eerst zes woorden en maak/zoek dan een foto.
Mijn laatste deelname dateert alweer van eind april want Marion genoot twee weken vakantie in het gastvrije Andalusië. Het leverde haar inspiratie voor het thema van deze week: gastvrijheid.
Mijn inspiratie vond ik dichterbij. Tijdens een korte vakantie aan het Veluwse Meer brachten we een bezoek aan Amersfoort, waar we door de gedaante van een lijvige man zonder hoed, die voor moeder speelt gastvrij werden verwelkomd. Wil je meer weten over dit kunstwerk klik dan op Geschiedenisleraar, want zo zou het beeld kunnen heten.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 18 mei 2016
Bron foto: Marcus Ghyoot
de kracht van stilte
Zoals ik reeds aankondigde in zicht op de Leie en zoektocht naar de stilte nam ik op zondag 21 februari in de Leiezaal van het gemeentehuis van Sint-Martens-Latem deel aan een bijzonder experiment over/ met/ in stilte waar Doorgaan met het lezen van “de kracht van stilte”
