communicatie binnen de dienst Communicatie stad Brugge

Ik herinner mij niet dat ik ooit een ‘lezersbrief’ heb bezorgd aan een krant of een weekblad.  Ik geef ook niet toe aan mijn neiging om het nu wél te doen maar maak gebruik van deze blog om mijn verwondering over de communicatie binnen de dienst Communicatie van de stad Brugge te delen. Hieronder vind je een uittreksel uit de mail die ik vandaag aan de dienst Communicatie van de stad Brugge heb bezorgd.

Mevrouw, Mijnheer van de dienst Communicatie van de stad Brugge

Er moet mij iets van het hart.

Er schort iets met de communicatie binnen de dienst Communicatie van de stad Brugge.

Op mijn verzoek (dd. 26 oktober) om toezending van een gratis eID-kaartlezer omdat ik mij had geregistreerd bij de stad Brugge – om de communicatie tussen mijn gezin en de stad te vereenvoudigen én omgekeerd – ontving ik op 27 oktober een positieve reactie van Stad Brugge – Communicatie & Citymarketing (Burg 11, 8000 brugge t 050 44 80 02 f 050 34 35 45 communicatie@brugge.be www.brugge.be ). De medewerker van de dienst Communicatie vroeg mij zelfs om mijn adres te bezorgen, wat ik ondertussen heb gedaan.

Tot mijn verrassing krijg ik op 31 oktober een reactie van afzender Ruben.DeVille@brugge.be, een tegenovergestelde reactie. Mijnheer De Ville reageert – ook op mijn mail van 26 oktober – als volgt: Helaas is de lezer enkel voorzien voor mensen die langs komen naar de infosessies.

Ik vind dit op z’n minst hoogst eigenaardig en dit om twee redenen:

1. Ik ga ervan uit dat het de bedoeling is van Stad Brugge dat zoveel mogelijk inwoners zich registreren.  Ik ga er ook van uit dat de gratis eID-kaartlezer twijfelaars over de brug probeert te krijgen. Maakt het dan voor de stad een verschil of mensen zich al of niet komen aanbieden aan de loketten in het Huis van de Bruggeling?

2. Ik ga ervan uit dat het een win-win situatie is voor de stad én de burger dat zoveel mogelijk burgers zelf het roer in handen te nemen en op zijn minst proberen om zich vanaf hun eigen computer, tablet of GSM te registreren.  Als secretaris van de vereniging Apple Senioren Brugge (ASB) heb ik op onze FB-groep de leden van ASB hiertoe aangemoedigd én de reactie van de dienst Communicatie dd. 27 oktober meegedeeld.  Op die manier zouden de diensten in het Huis van de Bruggeling minder belast worden.  Ik ga ervan uit dat dit toch positief is, zowel voor Stad Brugge als de burger.

Volgt er nog verdere communicatie? Ik ben benieuwd.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 31 oktober 2017

#366 elfjes in 2016 – 33

Zaterdag, ik blik terug op mijn elfjes van zondag 7 tot zaterdag 13 augustus.

hoe je kijkt is wat je ziet – 02

Schilderen uit je innerlijke Bron…
Vrij als een kind komen spelen en creëren
Je innerlijke flow voelen en volgen
Verrast worden door jezelf en wat via jouw handen spiegelend naar buiten stroomt
Dit in alle openheid delen met anderen.

met bewuste aandacht bomen, brem en jezelf ontmoeten

Vanochtend trotseerden acht vrouwen samen met mij een kille noorderwind om met bewuste aandacht bomen en zichzelf te ontmoeten tijdens een stille wandeling in Ryckevelde.

schrijfsalon Ten Huyze van J. – 02

 

Vorige maand schreef ik een bericht – met dezelfde titel en afbeelding – over een nieuw project van vivapo: het schrijfsalon(*).
Ook vandaag werd ik verwacht ten huyze van J.

Toen ik deze namiddag uit mijn auto stapte, werd de voordeur geopend door een onzichtbare hand, voor mij een teken aan de wand. Ik voelde mij welkom en dat werd bevestigd door de tinteling in de ogen van mijn gastvrouw die op mij zat te wachten. Zij nodigde mij uit om in de lift te stappen op weg naar onze schrijfplek op de eerste verdieping, met zicht op de tuin.  Toen ik goed en wel was geïnstalleerd gaf de zon nog eens flink van katoen – een welkomstzoen? – vooraleer zich achter het wolkendek te verschuilen.

Naar analogie met het thema van de schrijfnesten in maart zou het vandaag een culinair schrijfsalon worden. Bij de voorbereiding van het programma volgde ik echter mijn intuïtie : ik beperkte mij tot drie schrijfvormen (**):  elfje, woordgedicht en rondgedicht. En dat bleek een schot in de roos, want met slechts deze drie eenvoudige schrijfvormen hebben we deze namiddag heel veel bereikt. Het is nog maar eens bewezen: less is more. We beleefden samen ontzettend veel pret tijdens het schrijven maar ook tijdens het aan elkaar voorlezen van onze verzinsels. We inspireerden elkaar over en weer voor onze schrijfsels met nu en dan een dubbele bodem.

Schrijven we in het schrijfnest met een pen op papier, mijn gastvrouw maakt gebruik van gespecialiseerde apparatuur om zich digitaal uit te drukken en heeft meer tijd nodig dan een schrijvende mens. Tussen twee schrijfsels in zat ik vol respect en bewondering te kijken naar de manier waarop mijn gastvrouw schrijft en naar het geduld dat zij daarvoor inzet. Ik volgde nieuwsgierig de weg die de laserstraal aflegt tussen haar bril en afwisselend het digitale toetsenbord en het computerscherm.  Vol spanning zat ik te wachten tot telkens één letter op het computerscherm tevoorschijn kwam.

Zoals je eerder kon lezen heb ik het schrijfsalon ten huyze van J. twee petjes op: zowel dat van begeleider als van deelnemer. Ben je benieuwd naar mijn oogst als deelnemer?

Ik startte met twee elfjes waarin ik de naam van mijn favoriete groente gebruik

lotte
op een
bedje van prei
met een glaasje wijn
erbij

lotte
en prei
horen bij elkaar
zoals wortelen bij Vlaamse
stoverij

gevolgd door twee elfjes waarin ik de naam van een groente gebruik die ik zelden klaar maak

andijvie
ik ken
je wel maar
ik lust je niet

echt

andijvie
witte saus
kan niet door
de beugel wel door
vergiet

Over mijn favoriete nagerecht maakte ik een woordgedicht

Samen met mijn innerlijke kind
Aan een fleurig gedekte tafel
Bestel ik mijn lievelingsnagerecht
Altijd goed gemutst en geklutst
Yoepie
Ober komt er aan en zegt aarzelend
Nagerecht voor mevrouw en een tweede sabayon … ook voor mevrouw???

Ik ging echter smelten voor het favoriete nagerecht van mijn gastvrouw en daardoor kreeg dit woordgedicht vorm

Chocolade daar

Hou ik ontzettend van

Ook en vooral van die donkere.

Chocolade mousse is echter

Ook niet te versmaden.

Laat maar komen

Al die

Donkere geneugten.

En uiteraard hoort daar een

Mok geurende koffie bij

Om de bittere maar oh zo lekkere smaak te versterken.

U kan mij verblijden, verleiden en

Sussen met een chocoladetruffel ook al zijn

Sinterklaas

En mijn verjaardag reeds lang voorbij.

Over mijn favoriete fruit schreef ik een eerste rondgedicht

vrucht

ronde vorm

zacht als fluweel

sap smaakt zoet

in mijn mond

een tongstrelende

framboos

ja, zelfs een tweede rondgedicht

framboos

geel en

alle tinten roos

een echte smaakbom

in fluweelzachte huid

mijn favoriete

fruit

en over het favoriete fruit van mijn gastvrouw danste dit rondgedicht uit mijn pen

mango

danst met

mij een tango

door haar groene

danstenue zie ik

haar geel-e-maal

nu

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 15 maart 2016

bron foto: vivapo

(*) Heb je interesse om vivapo’s schrijfsalon bij jou thuis uit te nodigen dan vind je hier meer info.

(**) in een toelichting vind je de structuur van een aantal schrijfvormen die we in het Schrijfnest gebruiken; de structuur van een rondgedicht is als volgt:
woord
woord woord
woord woord woord
woord woord woord
woord woord woord
woord woord
woord

gillend gek

In het kader van de eCurus Levenskunstdagboek oefende ik in het schrijven van een villanelle (1), rondeel (2) en elfjes (3) bij het thema van deze week: gillend gek.

schrijfsalon Ten Huyze van J. – 01

Vandaag startte ik met een nieuw project, misschien eenmalig, misschien een vervolgverhaal: reflectief schrijven – als begeleider én deelnemer – in het SCHRIJFSALON TEN HUYZE VAN J.

Best wel spannend voor mij, zoals je kan lezen in deze spiegelelfjes die ik neerpende vooraleer ik naar dit schrijfsalon vertrok.

schrijfsalon
bij J.
enthousiast en benieuwd
wat het ons brengt
onwennig

onwennig
ik gebruik mijn hand
J. gebruikt hoofdbewegingen
om te
schrijven

bewegen
in een
nog onbekende wereld
kan ik mij voldoende inleven
uitnodiging

uitnodiging
aandachtig luisteren maakt verbinding
mijn grootste struikelblok
stiller praten
ssst

Bij mijn terugkeer mondde mijn evaluatie uit in een elfje en twee rondgedichten(*).

Nieuwsgierig
was ik
naar jouw manier
van schrijven en communiceren.
Respect.

boeiend
wij samen
en toch individueel
schrijven, delen, luisteren
respect voor elkaar
zonovergoten schrijfplek
uitnodigend

onze
mogelijkheden verkennen
onze beperkingen herkennen
onze talenten erkennen
onze oogst bekennen
onze elfjes
tellen

Benieuwd naar mijn oogst? Eerst even de opdracht schetsen.
Het thema: liefde.
Ik maakte een lijstje met de naam van tien mensen van wie ik hou.
Ik koos één naam en maakte op die naam een woordgedicht (*) dat mij dan weer inspireerde voor een aantal elfjes.
Lieve – zou vandaag 66 jaar geworden zijn – stond model voor mijn schrijfsels en was één en al luisterend oor voor mijn monoloog.

Lieve
mijn zielenmaatje
een charismatische vrouw
vandaag haar geboortedag vieren
hartverbinding

Als
wandelmaatjes proefden wij samen
de stilte en
ontdekten elkaars
natuur

Jij
stimuleerde mij
kwaliteiten van boomoliën
door anderen te laten
ontdekken

Over
mijn schouder
keek jij mee
jouw energie voelbaar tijdens
jaartrajecten

Vandaag
op jouw
verjaardag sluit
ik dit hoofdstuk af
dankbaar

Het decor voor het schrijfsalon van vandaag was een zonovergoten werkplek op de eerste verdieping, met zicht op een prachtige tuin in wintertooi. Vanop het terras konden we tijdens de pauze een frisse neus  halen en  genieten van winterse zonnestralen.

Oh ja, het is een vervolgverhaal geworden, want op dinsdag 15 maart is er opnieuw een schrijfsalon gepland Ten Huyze van J.  van 14u30 tot 16u. Contacteer mij mocht je interesse hebben om ons te vervoegen.

Heb je interesse om bij vivapo’s schrijfsalon bij jou thuis uit te nodigen dan vind je hier meer info.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 16 februari 2016

bron foto: vivapo

(*) toelichting over een aantal schrijfvormen

in elfjes denken, voelen en schrijven

Mijn voornemen om dagelijks minstens één elfje te schrijven, gaat een eigen leven leiden.

 Ik schrijf immers niet één maar meerdere elfjes per dag. Soms lijkt het alsof ik zelfs in elfjes denk en in elfjes droom. Voor alle duidelijkheid: vàn elfjes droomde ik nog nooit.

#013/366-©vivapo

Met
één elfje
het bed in.
Met vier elfjes ontwaakt.
Verwondering.

#013/366-©vivapo

waar
het hart
van vol is
stromen de dromen van
over

Gemakkelijkheidshalve geef ik mijn elfjes een volgnummer, als een soort verwijzing naar de datum van mijn inspiratie, geraaktheid of verwondering.

Ondertussen heb ik ervaren dat het schrijven van elfjes – met weinig woorden – de communicatie tussen mensen bevordert.  Neem nu het gesprek tussen mij en Gerard, een Nederlander die dagelijks een elfje post op de FB-groep die Christine De Vries in het leven riep.

Zijn
er alleen
maar in de
Schoorlse Duinen elfenbankjes te
vinden?
(Gerard)

#011/366-©vivapo

elfenbankjes
vind je
overal waar je
ze met open armen
verwelkomt

Of tussen mij en Marcus (neen, niet mijn echtgenoot, maar de stadsdichter van het Lappersfortbos), die ondertussen ook de weg heeft gevonden naar de FB-groep die ik voor de West-Vlaamse (ondertussen Vlaamse) elfjes-fans heb opgezet.

#012/366-©vivapo

Elfenbankjes
zijn schitterende
treden naar de
wonderlijke wereld van poëtische
elfjes

is
it possible
for us to
sit on elfen benches
viviane?
(Marcus’ Cumberlege)

Elfjes werken ook bevrijdend voor de schrijvers. Ik was wel even van mijn melk toen ik op 5 januari dit Elfje las

Weten
mijn verkrachters
(veertig jaar later)
ook Hoe Wat Waar…
Zintuigen

maar slaakte een zucht van opluchting toen ik op 13 januari van dezelfde auteur dit Elfje onder ogen kreeg

ik
ben toch
de ‘ik’ geworden
die ik wil zijn
Uiteindelijk

Ik vind Elfjes schrijven plezierig tot verslavend maar ook helend. Het nieuws dat een dierbare vriend ons ontvallen is heeft mij vandaag heel erg geraakt. Ik vond troost bij mijn echtgenoot en bij enkele zielemaatjes deze namiddag maar ook bij het schrijven van enkele elfjes.

Morgen mogen ze het daglicht zien. Goeienacht!

Van harte, Viviane Van Pottelberghe

(foto: vivapo)

 

extra kleur aan een vakantie geven

365 dagen verwondering – DAG 261

Een zestal – mij bekende – dames namen gisteren deel aan een Stille wandeling & Schrijven in het Prof. Sebrechtspark te Brugge. Tot mijn verwondering schreef kort voor de middag ook Josje (man? vrouw? ik wist het niet) zich in. Pas bij het onthaal in het park werd het mij duidelijk dat Josje – een glimlachende jonge vrouw – in Nederland woont en als vakantieganger tot zondag in Brugge verblijft.

Op mijn pad van nieuwsgierigheid was ik heel benieuwd hoe een Nederlandse toeriste in deze stille wandeling (in het minder stille Sebrechtspark) was verzeild geraakt, wat haar verwachtingen waren en of de workshop aan haar verwachtingen had beantwoord.  Vandaar ontving ik haar reactie. Zij stemde ermee in dat ik die integraal op deze blog publiceer.

Dag Viviane,

Dat ik mee kon doen gisteren vond ik heel bijzonder, nogmaals dank!

Hieronder kort mijn antwoord op je vragen. Graag wil ik niet met mijn hele naam genoemd worden op de website, alleen Josje is prima.

Op zoek naar de minder standaard (toeristische) activiteiten kwam ik op een site waarop ik kon vinden wat er allemaal te doen was in de periode dat ik in Brugge verbleef. Er was een aankondiging bij voor een stiltewandeling met schrijfoefeningen. Eén van de redenen dat ik alleen op vakantie ben in Brugge is om nieuwe inspiratie op te doen. Ik ben begin dertig, woon in een drukke stad en heb een veeleisende baan als manager in de psychiatrische/verslavingszorg, en het is gemakkelijk om daarop leeg te lopen. Alleen op vakantie gaan, naar een plek zoals Brugge, zorgt ervoor dat ik weer even helemaal in mijn eigen ritme en gedachtestroom kan komen. Schrijven is voor mij altijd al een vorm van ontspanning en contemplatie geweest en daarom leek het net alsof de aankondiging een beetje speciaal voor mij bedoeld was (of in ieder geval niet toevallig uit de zoekmachine omhoog kwam). Natuurlijk moest ik even een drempel over, het is altijd moeilijk inschatten of een workshop bij je past en in een andere stad in een ander land maak je die inschatting helemaal zonder referentie kader. Maar ik heb toch gemaild, die ochtend, en Viviane, de workshopleidster, reageerde direct en hartelijk op mijn bericht. Met een kleine kriebel in mijn maag liep ik dus die middag het park in naar de ontmoetingsplek. De groep met vrouwen die er al stond leek me wel het publiek voor de workshop en jawel Viviane kwam ook net aanfietsen. Hoewel ik een beetje een vreemde eend in de bijt was (duidelijk van een andere generatie en uit een andere buitenlandse stad) voelde ik me meteen prettig door de warme welkomswoorden en de ontspannen sfeer. De workshop zelf heeft me verschillende dingen gebracht. Bovenal ontroerde het me hoe je in een stadsparkje op een woensdagmiddag met elkaar, grotendeels in stilte en zonder uitleg te geven, een heleboel kan delen: echte, diepe dingen. En daarnaast heb ik ook in meer praktische zin zaken uit de workshop meegenomen, zo kreeg ik bijvoorbeeld een goede tip om bij mijn eigen stilte te blijven (de windrichtingen nagaan t.a.v. geluid). Al met al was het een middag die ik niet snel zal vergeten en die mijn vakantie extra kleur heeft gegeven.

Hartelijke groet,
Josje

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 10 september 2015

(Bron foto’s: vivapo)

mijn passie leven

365 dagen verwondering – DAG 225

Gisteren berichtte ik onder de titel gelukkig zijn o.m. over de workshop Mijmeren op papier – schrijvend naar kunst kijken die ik die namiddag in het Kunstencentrum ’t Vaartje te Lissewege zou begeleiden.