Wereldwijd zijn miljoenen mensen op de vlucht voor oorlog, vervolging, …
Sommigen komen in België terecht en zoeken hier een veilige plek en een tijdelijke thuis. Op vraag van de overheid zorgt het Rode Kruis mee voor opvang. Ze hebben aandacht voor de noden van de asielzoekers en in harmonie met de omgeving. Ze streven naar een humaan verblijf voor alle asielzoekers die ze opvangen. In de opvangcentra stimuleren ze participatie en interactie door de bewoners te betrekken bij de dagelijkse werking van het centrum. Ze organiseren taallessen, ontspannings- en sportactiviteiten. Indien nodig, zorgen ze voor psychologische, psychosociale en medische begeleiding. Ze werken ook aan de integratie binnen de buurt door contact te stimuleren tussen de bewoners van het opvangcentrum en de buurtbewoners. In harmonie met hun omgeving, daar behoren wij als buur(t) ook bij. We vellen nogal snel een oordeel over iemand, maar wat is de reden waarom we mensen uit andere culturen anders bekijken?
Dit stond te lezen in een aankondiging voor een activiteit van het Rodenbachfonds op maandag 7 november te Brugge. In de voormiddag stond een bezoek aan het opvangcentrum Rode Kruis op het programma, in de namiddag een workshop SoulCollage® om in interactie te gaan met enkele bewoners van het opvangcentrum.
Ik nam deel aan de workshop SoulCollage®. In zo’n workshop krijg je op een creatieve en verrassende manier inzicht over de verschillende aspecten in jezelf, de thema’s die er spelen en het pad dat je loopt. Ik was benieuwd wat de kaarten van de bewoners van het opvangcentrum aan het licht zouden brengen.
In de Vlamingstraat werd ik opgewacht door Vanessa Matthijssen (van Zinderen) bij wie ik momenteel het jaartraject ‘Volle Maan Collage-schrijven cursus’ volg. We werden er verwelkomd door de initiatiefnemers en door enkele bewoners. De voertaal was Nederlands, al was hier en daar een vertaling naar het Frans en het Engels mooi meegenomen. Werd de werktafel al vlug te klein, het enthousiasme groeide gestaag.
Waar SoulCollage® meestal in stilte wordt beoefend, lukte dit hier duidelijk niet. Het belette mij echter niet om contact te maken met mijn innerlijke stilte en te luisteren naar mijn intuïtie om een keuze te maken uit het aanbod aan afbeeldingen. Een Afrikaanse vrouw keek even de kat uit de boom en kwam dan aan mijn tafeltje aanschuiven om met haar favoriete afbeeldingen aan de slag te gaan.
Na afloop liepen alle deelnemers samen rond de grote tafel waarop alle alle kaarten een plek kregen vooraleer zij door de eigenaars werden ‘gelezen’.
Wat mij van deze ontmoeting zal bijblijven:
– het warm en blij contact tussen de deelnemers, ongeacht hun afkomst
– de voorkeur van de niet-blanke deelnemers voor schoonheid in het algemeen, voor afbeeldingen van mooie blanke mensen in het bijzonder
– het verlangen van mijn Afrikaanse tafelgenote naar mooie lange haren; ik voel nog steeds haar verdriet bij de herinnering aan haar eigen lange haren die door een oom werden weggeknipt, waardoor zij nu met een zwarte sjaal door het leven stapt.
Na afloop hebben Vanessa en ik nog wat bijgepraat. Maar daarover kon je meer lezen in retro koffie.
Mijn SoulCollage kaarten bespreek ik in een eerste en een tweede logje
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 10 november 2016
Bron
eerste foto: Rodenbachfonds (op FB)
overige foto’s: ©vivapo
In een vorig bericht kon je lezen dat ik maandag ll. deelnam aan een workshop Soul Collage® in het Opvangcentrum te Brugge. Er bestaat een aanbevolen werkwijze om de kaarten te lezen. Ik deed dat bij mijn thuiskomst … op mijn manier voor mijn eerste (l.) maar ook voor mijn tweede (r.) SoulCollage kaart.
viviane's Blog 