twaalf elfjes

Wat een schitterend idee van Kristien Bonneure om een reeks van twaalf elfjes op haar blog te posten, één voor elke maand van 2016.

Ook zij zal volgend jaar verder elfjes blijven schrijven in haar nieuwe boekje, maar vooral met haar gouden pen die ze vorige zaterdag met glans heeft gewonnen in het Groot Dictee.

Als opsteker voor de leden van de FB-groep #366 elfjes in 2016 én voor de deelnemers aan vivapo’s SchrijfNest, herblog ik met veel genoegen haar twaalf elfjes.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 19/12/2016

kristien bonneure

Hoeveel heb ik er geschreven in 2016, vierhonderd? Meer dan een per dag. Vaak waren het observaties. Elfjes zijn een heerlijke manier om een dagboek bij te houden en je zegeningen te tellen. Elfjes zeuren zelden. Soms liep de zin als een lier. Soms waren er elf botsende woorden. Ik koos er twaalf uit, één voor elke maand. Niet representatief, want een jaar is een facetoog en sommige elfjes zijn privé. Dank aan Viviane Van Pottelberghe voor de inspiratie. Ik heb al een nieuw boekje voor 2017 en ik kreeg onlangs ergens een gouden pen…

Dat
is nu
al het derde
roodborstje dat met me
meewandelt.

Vader
schuift baby
onder prikkeldraad door.
Foto is onscherp en
beschamend.

Zoveel
kleuren van
mensen en bloemen
op het Beursplein. Samen
Brussel.

Hoe
rolt een
balletje van Iraaks
Koerdistan naar een Limburgs
kampement?

Oude
man vordert
traag met twee
krukken achter een oude
hond.

Langs

View original post 76 woorden meer

#366 elfjes in 2016 – 50

Halverwege de laatste maand voor #366 elfjes in 2016 zijn dit de elfjes van zondag 4 december tot zaterdag 10 december.

 zondag 4 december – na deze elfjes schreef ik het Japans gedicht over koerende duiven

15230735_10209168562904211_9208334082390003534_ndoodgewone
duiven vangen
het gouden licht
en stralen het weer
uit

uit
dit elfje wil ik
straks een haiku
of senryu
maken!

#339/366-©vivapo

maandag 5 december 

kennis
maken met
poëzie en tussen de
regels ieder zijn waarheid
lezen
#340/366-©vivapo

dinsdag 6 december – ik schreef spiegel-elfjes als een hart onder de riem voor de kunstenaars van Ardéfoo

afscheid
nadert zienderogen
kale muren een
schril contrast met kleurrijk
canvas

canvas
wordt – samen met ezels,
verf, klei, penselen
en creativiteit –
ingepakt

ingepakt,
de herinnering
aan samen tekenen
schilderen en boetseren te
Assebroek

#341/366-©vivapo

woensdag 7 december – hoe je kijkt is wat je ziet – thema van het SchrijfNest van vandaag

ben
ik waarnemer
kijk ik bewuster
zie ik meer wat
is

word
ik  waargenomen
ervaar ik ontroering
voel ik mij écht
gezien

#342/366-©vivapo

donderdag 8 december – vrienden, schrijvers van elfjes, haiku’s en andere gedichten,  inspireerden mij voor deze elfjes:

hoe
je kijkt
is wat je 
ziet in woorden giet
gedicht

dichters
schilderen met
letters en woorden
bezoekers kijken vol
verwondering

een
tweede lezing
van deze elfjes
liet mij anders kijken
verwonderd

#343/366-©vivapo

vrijdag 9 december  –  ik schreef een vervolg op de spiegel-elfjes van dinsdag 6 december

 

Assebroek’s
creatief atelier en pottenbakkerij
in Nepal even
verbonden door
foto’s

foto’s
straatkinderen uit Shanghrilahome die
met klei werken
aan hun
toekomst

#344/366-©vivapo

zaterdag 10 december

ik
ben moe,
ogen, rolluiken, computer
en boeken, allen vallen
toe

#345/366-©vivapo

Tot volgende week!

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 10 december 2016

Bron foto

Volle maan collage november

img_0760

Om mijn Volle Maan collage van november te lezen maak ik gebruik van een kort pantoum. Het maken van deze collage is de start van het tweede deel van het jaartraject ‘Volle Maan Collage-schrijven cursus’ van Vanessa Matthyssen (Zinderen). Doorgaan met het lezen van “Volle maan collage november”

#366 elfjes in 2016 – 45

Ik blik terug op een intense week, zowel organisatorisch als emotioneel.  Ik verwonder mij nog steeds over het gelukzalig gevoel dat mij vergezelde, ook al zouden de omstandigheden het tegendeel doen verwachten. Ik heb er geen verklaring voor, tenzij dat dit gevoel werd gevoed door de stilte waarin ik mij dagelijks heb teruggetrokken, ondanks de drukte.

Hierna vind je de oogst aan elfjes van zondag 30 oktober tot zaterdag 5 november, zonder afbeeldingen weliswaar, een bewuste keuze.

zondag 30 oktober – spiegelelfje geïnspireerd door het logje Dag van de Stilte – 01

ochtendnevel
onttrok zich
geruisloos aan het
Leiewater tijdens wandelen in
stilte
stilte
het ultieme moment waarop
het geluid van
voorbijrijdende trein
uitsterft
#304/366-©vivapo

maandag 31 oktober – elfje geïnspireerd door het logje Dag van de Stilte – 02

kunstwerk
behoort tot
de werkelijke wereld
en wereld van de
verbeelding
#305/366-©vivapo

dinsdag 1 november – vandaag pluk ik de vruchten van keuzes die ik de voorbije dagen heb gemaakt.

Elkaars
vrijheid behoeden
in een relatie:
de hoogste en moeilijkste
opgave.

Opgave:
in vriendschappen en familierelaties
elkaar, jezelf en
God te
vertrouwen.

(*) #306/366-©vivapo

woensdag 2 november – elfje geïnspireerd door het logje Dag van de Stilte – 03

elkaar
een tijdje
in de ogen
kijken is een speciale
ervaring
ervaring
die je
rustig of onrustig
kan maken: eye gazing
verrassend
#307/366-©vivapo

 

donderdag 3 november  – eerbetoon aan een vriend –  een afscheidsrede tijdens de uitvaartplechtigheid, die eer viel mij toe…

Afscheid
nemen én
iemand’s leven vieren,
hoe doe je dat?
Afscheidsrede

Afscheidsrede
Latifa meditatie
als leidraad voor
het vieren van Ivan’s
leven.

#308/366-©vivapo

vrijdag 4 november – elfje geïnspireerd door het logje over GELUK

zoveel
geluksmomenten kende
ik vorige week
dat kiezen me moeilijk
viel
#309/366-©vivapo

zaterdag 5 november – een elfjes-ketting geïnspireerd door het logje over de opening van het eerste co café in Brugge

welkom / in de / co bib van / het eerste Brugs co / café
café / voor ontmoetingen bij een / lekker kopje koffie / en een / boek
boeken / en tijdschriften / een tweede leven / geven, ja het kan, / écht!
#310/366-©vivapo

Tot volgende week!

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 5 november 2016

(*) geïnspireerd door “Relaties, een straf of een zegen?” van Hans Stolp