Tien boeken – dag 10

Dit is het boek op dag 10 (*) : ‘Patricia’ van Peter Terrin

Op één maand tijd kruiste Peter Terrin drie keer mijn pad.

1. In mijn dagboek lees ik: ‘Al heb ik reeds de kaap van zeventig lentes bereikt, ik ben nog maar kort geleden gestart met lezen. Begrijp me niet verkeerd. Het is niet dat ik analfabeet ben. De voorbije vijftig jaar las ik vooral voor mijn werk, zelden voor mijn plezier. Met enige schroom geef ik dit toe. Het is echter nooit te laat om op een nieuwe uitdaging in te gaan, vind ik. Sinds enkele weken ga ik er dan ook voor.‘ Ik laat mij hiervoor leiden door suggesties van gepassioneerde lezers in mijn vriendenkring. Eén van hen liet de naam Peter Terrin vallen. Toen ik ergens las dat zijn achtste roman – Patricia – genomineerd is voor de voor de fictieprijs bij de BookSpot Literatuurprijs 2019, was dit voor mij een stimulans om het in de bib te ontlenen. Ik nam het mee op vakantie en las het in één ruk uit want bij iedere bladzijde steeg de spanning en het aantal vragen die ik me stelde. Een artikel over Patricia in De Morgen eindigt met: ‘Nee, dit boek geeft bij een eerste lezing niet al zijn geheimen prijs. Waar is Astrid uiteindelijk gebleven?‘ Ik ben blijkbaar niet de enige met vragen(**)!
2. Voor tien boeken – dag 8 bladerde ik nog eens in ‘NOOIT MEER TYPEN – De schrijfmachinecollectie van W.F. Hermans’ en ontdekte dat Peter Terrin één van de auteurs is. Dit was mij bij een eerste lezing ontgaan. In ‘Underwood Portable’ – zijn bijdrage in bovenvermeld boek – verwijst hij naar ‘Dirk van Weelden die op op zijn weblog ‘typecasts’ publiceerde: foto’s van columns of stukjes die hij met een typemachine op een blad papier had getikt. Een manier van publiceren die meteen een stuk persoonlijker was, en vooral veel aantrekkelijker – het oogde authentieker, echter, literair ook.’
3. Precies een week geleden verwees een andere auteur dan weer naar Peter Terrin: ‘Peter schrijft zijn brieven met de hand, fotografeert ze en zend een foto van zijn brief naar de geadresseerde, voor hem een manier van brieven schrijven die een stuk persoonlijker is dan getypt in een mail.’

Ik bezorgde deze uitnodiging – de laatste in die reeks van tien – aan GuyB. We zijn op Facebook met elkaar bevriend, wellicht sinds ik hem op 30 april 2011 in Brussel heb ontmoet op de Internationale Lachdag. Guy woont en werkt in Amsterdam, meer bepaald in de Openbare Bibliotheek. Kunnen zijn stadsgenoten daar ook de boeken van Peter Terrin ontlenen? Las hij reeds Patricia en weet hij misschien waar Astrid gebleven is? Ik ben benieuwd.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 10 oktober 2019

(*) Ik heb op 30/9/19 de uitnodiging van Anky Floris geaccepteerd om op mijn FB profiel tien dagen een omslag van een boek te plaatsen. Tien Boeken die mij raakten, die mij hebben beïnvloed of waar ik veel plezier aan heb beleefd of nog beleef.
Op mijn FB profiel is de afspraak: één per dag, geen uitleg, geen kritiek, alleen de omslag.
Iedere dag nodig ik iemand uit om hetzelfde te doen. Lezen is leuk en kan veel meer gedaan worden! Ik nam echter de vrijheid om op deze blog enige reflectie te delen, ik graaf als het ware in mijn geheugen.
Door deze oefening werd ik mij bewust dat ik meer gelezen heb dan ik aanvankelijk dacht.  Heel wat boeken die mij hebben aangezet tot ‘schrijven’ heb ik bewust niet opgenomen in deze lijst. Die bewaar ik voor een ‘speciale editie’ van een reeks van tien!

(**) Inhoud van ‘Patricia’
Astrid is een succesvolle eventmanager van negenendertig. Juist wanneer haar baan en het moederschap haar even te veel worden, valt haar iPhone in het bad van haar zoontje. Voor de buitenwereld, die haar voortdurend opeist, is ze plots onbereikbaar, als van de aardbol verdwenen. Ze doet het ondenkbare: ze loopt het huis uit, start haar auto en rijdt weg uit de villawijk.
Op de snelweg komt ze bij haar positieven en wordt ze bevangen door paniek. Ze haast zich terug, voordat haar vijfjarige zoontje Louis iets overkomt. Maar wanneer de auto van haar man David onverwacht voor het huis blijkt te staan, durft ze zich niet te vertonen. Vanaf dat moment zoekt ze angstvallig een weg terug naar haar eigen leven.
Patricia is een fascinerende roman die de lezer van begin tot eind in spanning houdt. In beheerste zinnen vertelt Peter Terrin over een vrouw in crisis, die alles wat ze over zichzelf meende te weten in twijfel moet trekken. Bron