Tien boeken – dag 5

Dit is het boek op dag 5 (*) : ‘Rue des regrets‘ van David Troch.

Mijn vijfde uitnodiging heb ik bezorgd aan Anne. Zij is een verwoed lezer, wekelijks ontleent zij sprinters en andere boeken. Ik vermoed dat het voor haar een fluitje van een cent zou zijn om tien dagen een omslag van een boek te plaatsen die haar raken, hebben beïnvloed of waar ze veel plezier aan heeft beleefd of nog beleeft. Misschien is mijn veronderstelling verkeerd en kent ze keuzestress. Hoe dan ook, ik hoop van harte dat ze de uitnodiging aanvaardt want ik ben benieuwd naar haar keuze.

Toen ik bij Anne polste of het na 22:00 voor een vrouw van mijn leeftijd wel veilig is in en rond het station van Gent stelde zij mij op mijn gemak. Meer zelfs, zij moedigde mij aan om met een gerust gemoed naar de voorstelling van ‘Rue des regrets‘ te gaan (zie verder).

In Tien boeken – dag 4 vermeldde ik terloops de cursus  #SchrijvenInBrugge. De begeleider van deze cursus is David Troch. Wie deze blog volgt kon zijn naam hier al eerder zien passeren.

Op 26 januari 2017 vermeldde ik onder meer: ‘In de Biekorf te Brugge genoten wij over de middag van een spel “poëziepingpong” door de dichters David Troch en Sylvie Marie‘. Toen kende ik geen van beiden en wist ik ook niet dat zij een koppel waren, maar hun ‘poëziepingpong’ inspireerde mij die namiddag in het LDC ’t Reitje voor ‘pingpongpoëzie‘.

Op 1 mei 2018 schreef ik onder meer: ‘Als reactie op mijn derde brief aan de maan had ik in Gent een ontmoeting met David Troch, coördinator vorming van de vzw Creatief Schrijven.  Hij deelde met mij en Chantal Wtterwulghe zijn ervaringen bij het organiseren van een Schrijfnacht… Na mailtjes over en weer tussen mezelf, Chantal Wtterwulghe en Ingrid Vandamme kregen – om middernacht (!) – enkele nieuwe projecten vorm, onder meer een SchrijfONTBIJT in tVaartje te Lissewege.’

Op 29 september 2019: ‘Vandaag – bij de start van de jaarcursus #SchrijvenInBrugge – realiseert David Troch een droom van twee Brugse straffe madammen!
“If you can dream it, You can do it” zei Walt Disney.
Chantal Wtterwulghe en ik hebben geen spijt van de adem die nodig was om onze witte ballon op te blazen!”
schreef ik op mijn FB profiel bij een korte video waarin auteur-dichter David Troch een witte ballon opblaast bij de voorstelling van zijn eerste bundel met korte verhalen Rue des Regrets.‘

Op 26 november 2018 woonde ik die voorstelling bij in Boekhandel Limerick te Gent (herken je mijn grijs kopje op de foto?). Op het programma stond vermeld: van 20u tot 22u.  Ik kocht het boek, genoot van de voorstelling van David Troch en acteur en muzikant Tom Van Landuyt – die samen met passages uit het boek speelden – maar bleef niet voor de receptie. Als ik het mij goed herinner was ik om 22u terug in het station van Brugge. Ik deel de mening van Wim Oosterlinck dat ‘het eindresultaat fascinerend is en heerlijk om te consumeren in kleine dosissen’.

Recensie Rue des regrets door Hannie van Grol (Bron)
‘Rue des regrets is een verhalenbundel met 19 korte verhalen. David Troch is vooral bekend als Vlaams dichter, hoewel hij al op 25-jarige leeftijd als debuut een verhalenbundel het licht liet zien. Daarna heeft hij zich voornamelijk als dichter gepresenteerd en niet onverdienstelijk: hij sleepte meerdere prijzen in de wacht. Eind 2018 kwam deze verhalenbundel uit en daarin is zijn poëtische inslag nog duidelijk merkbaar.
De overeenkomst bij deze 19 verhalen is dat de hoofdpersonen allemaal mannen zijn. De verhalen zijn stuk voor stuk vanuit de eerste persoon geschreven. Ook spelen ze zich allemaal in Frankrijk af, gezien de namen en de erin voorkomende plaatsen. De mannen hebben gemeen dat het eenzame of kwetsbare personen zijn, die hun leven betreuren om wat er gebeurd is of om wat ze gemist hebben. Het laatste verhaal getuigt hiervan het meest. Bijna alle mannen hebben moeite met relaties of met de relaties die ze hebben gehad.
Ook al hebben de verhalen veel overeenkomsten, toch zijn ze allemaal verschillend. Er is een man die aan het krimpen is en iedere week in de wachtkamer van de dokter plaatsneemt om weer te verdwijnen net voordat hij aan de beurt is. Er is een leraar die toevallig naast een oud-leerlinge komt te wonen, een trucker die het liefst met zijn vrachtwagen op pad is, zelfs op oudejaarsavond omdat hij toch nergens anders heen hoeft. Er is emand die bezeten raakt van houdbaarheidsdata en iedere dag alleen iets wil eten waarvan de houdbaarheid die dag verloopt.
De verhalen hebben duidelijk een poëtische inslag, Troch demonstreert duidelijk dat zijn taalgebruik dichterlijk is. Een van de vele voorbeelden:
Laat het denken achterwege.
Je had maar moeten doen.
Doe, Charles-Louis. Doe.
Ondanks dat het erg korte verhalen zijn , heb je nergens het gevoel dat het verhaal niet af is. Niet elk verhaal boeit evenveel, maar er zitten echt juweeltjes tussen.
De titel geeft spijt, berouw aan om wat er gemist is in het leven of om wat er verkeerd ging. Het laatste verhaal heeft dezelfde titel als de bundel zelf. Hierin wordt de spijt van een vader naar zijn zoon beschreven. Vader wil vergeving vragen aan zijn zoon. Met zijn fiets is hij op weg naar hem toe in een tocht van wel 1000 km. Het verhaal eindigt ermee dat de vader vermoeid en dorstig een café binnenstapt, dat Rue des Regrets heet. Zeer toepasselijk in dit verhaal!
Het boek leest prettig, het taalgebruik is helder en af en toe dichterlijk. Ook wordt er hier en daar humor in verwerkt. De verhalen spelen zich in een korte tijd af met hier en daar flash backs. Ook de bewegingsruimte die de mannen krijgen, is niet erg groot. En met deze weinige middelen weet David Troch volwaardige verhalen neer te zetten, die intrigeren en je laten nadenken. Kortom, de meeste verhalen zijn stuk voor stuk kleine pareltjes om te lezen.‘

Bron foto’s:
inzet & twee laatste foto’s: ©David Troch
overige: ©boekhandel Limerick

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 5 oktober 2019

(*) Ik heb op 30/9/19 de uitnodiging van Anky Floris geaccepteerd om op mijn FB profiel tien dagen een omslag van een boek te plaatsen. Tien Boeken die mij raakten, die mij hebben beïnvloed of waar ik veel plezier aan heb beleefd of nog beleef.
Op mijn FB profiel is de afspraak: één per dag, geen uitleg, geen kritiek, alleen de omslag.
Iedere dag nodig ik iemand uit om hetzelfde te doen. Lezen is leuk en kan veel meer gedaan worden! Ik neem echter de vrijheid om op deze blog enige reflectie te delen, ik graaf als het ware in mijn geheugen.