Vrijdagochtend maakte ik voor dag en dauw mijn collage in het kader van de Volle Maan Collage-schrijven cursus voor de maand mei. Ik negeerde mijn verstand en volgde – gedreven – mijn gevoel. Voor de afbeeldingen van mijn collage ging ik immers niet bladeren in een tijdschrift maar maakte ik gebruik van een blad met tekeningen die ik – bij volle maan – ’s avonds op mijn hotelkamer had gemaakt.
Voor ik mij zou bedenken postte ik mijn collage – de verbeelding, een koninklijk paradijs – op de FB pagina van de Volle Maan Collage-schrijven. Toen mijn computerscherm mij met de afbeelding confronteerde eiste mijn verstand wél inspraak. Waar slaat dit op? Wat is de link met het thema van deze volle maan? Kindertekeningen! Maak je je niet belachelijk? Zou je geen nieuwe collage maken, een échte ?!? Chaos in mijn hoofd. Als de nood het hoogst is is echter de redding nabij … schrijven!
Dàt deed ik in twee stappen: ik schreef eerst een sprinter van drie bladzijden. Ononderbroken schrijven zorgt er voor dat ik niet in discussie ga met mij innerlijke criticus maar hem … omzeil. Ik schrijf dan vanuit mijn buik en mijn gevoel. Ik sprintte in een recordtempo en dat leverde mij een aantal inzichten op die ik achteraf heb samengevat in dit pantoum.
de verbeelding een koninklijk paradijs
kleurrijke figuurtjes in het licht
de brug is de weg
tussen creativiteit en realiteitkleurrijke figuurtjes in het licht
ontsproten uit verbeelding
tussen creativiteit en realiteit
waar het begin, waar het eind?ontsproten uit verbeelding
tot voor kort op slot
waar het begin, waar het eind?
ik had de sleutel van het paradijsen opende eindelijk de poort
tot voor kort op slot
kleurrijke figuurtjes in het licht
de verbeelding een koninklijk paradijs©vivapo – 19/5/2017
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 21 mei 2017
foto: vivapo
viviane's Blog 
Jij geraakt er altijd uit .Ik zou niet weten welke kant ik zou uitgaan.