schrijven als uitlaatklep

Mijn (wekelijks) kunstenaarsuitstapje (*) leidde mij gisteren naar Tillegembos.  In ons huurtuintje kweet ik mij van enkele taken: het zaaigoed water geven, een kruiwagen paardenmest binnen halen en wat kruid wieden.  Lang hield ik dat laatste niet vol. Het was er snikheet, een excuus om mij met een boek, dagboek en pen naar de cafetaria te begeven.

Ik vond er nog één leeg tafeltje aan het begin van het terras.  Mijn ogen kruisten – letterlijk en figuurlijk – de ogen van een man die aan een tafeltje op het eind van het terras zat. Met een glimlach rond mijn mond, in mijn ogen en mijn hart groette ik hem; hij glimlachte met twinkelende ogen terug. Wij ontmoeten elkaar zelden, meestal in omstandigheden waar het niet tot een gesprek komt. Laatst ving ik een glimp van hem op tijdens een begrafenis te Sint-Kruis. Vandaag was het wel even anders. Op my lucky day vielen er mij zelfs twee gesprekken toe.  Hoog tijd dat ik mijn kunstenaarsuitstapje opnieuw wekelijks in mijn agenda pin!

’s Avonds pas schoot het mij te binnen dat mijn eerste gesprek met de man met twinkelende ogen … vijftig jaar geleden plaats vond in een kantoortje met glazen deur en hoog plafond langs de Dijver te Brugge. Onderging ik toen het gesprek met knikkende knieën, vandaag had dat gesprek een andere energie. Ik ervaar iets collegiaal: het schrijven als uitlaatklep (**).

Zelf schreef ik over deze ontmoeting een ketting spiegelelfjes.

verrassing
op terras
in de zon
kwam een man mij
begroeten
gegroet
zei hij
ben jij voor
jouw blog aan het
dichten
dichter
is hij
en volgt mij
van op enige afstand
nieuwsgierig
nieuwsgierig
informeerde hij naar de
werking van ‘tSchrijfNest
voor iemand
anders
anders
heb ik
hem gekend tijdens
een sollicitatiegesprek in 1967
aangeworven
aangeworven
vijftig jaar na datum
kijken wij er
glimlachend op
terug

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 31 maart 2017

foto: ©vivapo

(*) The Artist’s Way van Julia Cameron
(**) Gedichten van een zondagsdichter is de jongste dichtbundel van Norbert D’hiet. De 70-jarige Varsenarenaar beschouwt het werk in de eerste plaats als een geschenk voor enkele vrienden. Daarom is de oplage heel beperkt. ‘Poëzie is altijd een uitlaatklep geweest. Een zondagsdichter vindt bij grote emoties een uitweg in poëzie’, aldus Norbert D’hiet. De Varsenarenaar was een van de drijvende krachten achter Poëzie in de tuin, het project vol gedichten in Zerkegemse voortuinen. (dal) (De Standaard van 16/1/2009)
Ondertussen heeft Norbert D’hiet nog een tweede bundel uitgebracht: “Verdicht Verleden. De tijd gedicht.”