De geur van azijn bracht mij in ’t SchrijfNest van 15 maart bij het woord roggevleugel, en naadloos bij de herinnering aan mijn mama die vis bakte in twee grote braadpannen op een fornuis in de kelder van ons huis. Wat was zij daar bedreven in. Ik slaag er nog steeds niet in om haar vis-bakkunst te evenaren (als smaakte de gebakken vis deze middag wél lekker). Ik schreef gisteren in ’t SchrijfNest een sneeuwbal als ode aan mama.
Roggevleugel
krokant gebakken,
in boter of
gekookt in water, azijn
schijfjes citroen en enkele laurierblaadjes.
Bewaar dit gerecht enkele dagen koel.
De vis maakt uit zichzelf gelei aan.
Met dit gerecht scoorde mijn mama bij papa
én bij de vrienden van papa uit Duitstalig België.
Door mama’s kookkunst leerde ik mijn eerste lief kennen, Duitstalig.©vivapo – 15/3/2017
Ik word mij nu pas bewust dat de schrijfopdrachten mij gisteren leidden naar precies vijftig jaar geleden en vandaag invloed hadden op mijn koopgedrag. Deze middag bakte ik vis in de pan en voor morgen ligt er vis klaar in de koelkast. Je raadt het nooit … roggevleugels!
viviane's Blog 
Hoe geuren en belevenissen je terug kunnen voeren in de tijd
Ja Marylou, het verwondert ook mij!
Wat mooi en symbolisch Viviane.
Dank je Marije.
Gebakken eet ik ze het liefst! En opnieuw word ik door jouw stukje teruggeworpen in de tijd. Ik noteer wat in me opkomt als inspiratie voor later! Dank je wel.
Ik eet ze ook het liefst gebakken; heb nog geen idee of ik de roggevleugels straks bak of opleg. Wat leuk dat dit logje jou inspireert!
Hoe dan ook: smakelijk!
Oh lekker vis, wat een mooi verhaal Viviane, ja geuren en geheugen – het een roept het ander op he! Genieten ervan 🙂
Vis is en blijft een ‘brug’ tussen mij en mijn mama.
Dat is mooi lieve Viviane!
dank-je-wel!
Mooi zus….ontroerend voor mij, dank