Zaterdag, tijd voor de uitdaging van Marion Driessen (Doldriest) om een Japans gedicht op zaterdag te schrijven.
Nooit eerder kostte het mij zoveel moeite. Zou het met mijn gemoed te maken hebben, met gedachten waarin ik mij heb vastgebeten en die het schrijven blokkeren? Gedachten die werden beïnvloed door mijn oordeel op de bewerkte foto van een schilderijtje. Ik liet alles los en startte opnieuw, zonder oordeel deze keer.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
mijn gemoed is de
radar van mijn gedachten
die mij optillen
naar het licht of recht naar de
duisternis sabelen
©vivapo – 4/3/2017
Geïnspireerd door het licht van Marc Ghyoot
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 4 maart 2017
©foto’s: m@rcus
viviane's Blog 
oefff Viviane, wat een herkenbare emotie heb je erin gelegd, heb acuut een brok in de keel omdat ik weet hoe het voelt…
Hopelijk is dit gevoel bij jou zo kortdurend mogelijk en verdwijnt het dan definitief.
Ieder heeft al eens een mindere dag en alles mag maar niets moet toch
Het is wel heel mooi geworden. Met een beetje kippenvel.
Prachtig Viviane! Dat is dan het resultaat van vastlopen en loslaten. Wauw.
Zo eenvoudig juist!
Toepasselijk doordringend voor elk van ons… waarvoor dank.
De figuur kan zowel naar binnen als naar buiten lopen, licht en donker. Het schilderij lijkt eenvoudig, maar heeft meerdere lagen. Prachtig verwoord!