Gisteren schreef ik een zeswoordenverhaal na de stiltewandeling in het Fort van Beieren die mijn dan weer inspireerde voor een combinatie van tanka en haiku.
stiltewandeling
tussen de kromgewaaide
populieren en
de dichtgegroeide grachten
leidt naar oude kasteeltuinwaar straks weer koeien
en schapen grazen; ik zal
er stilte schrijven
We maakten kennis met twee nieuwe deelnemers.
Bij de start van de stiltewandeling begeleidde ik een visualisatie. We vulden ons met aarde- en zonne-energie en deelden liefde en zachte kracht met iemand die ons op dat moment voor de geest kwam.
Vervolgens gingen we in stilte op stap en namen die geliefde met ons mee. Met bewuste aandacht voor het contact van onze voeten met de aarde en voor onze ademhaling zetten we onze tocht verder. Nu en dan hielden we halt om met onze vinger een hartlabyrint in en uit te lopen. Later doorkruisten we het heuvelachtig gebied met volle aandacht voor onze zintuigen.
Ik werd mij trouwens heel sterk bewust hoe mijn zintuigen op scherp stonden. Het rokketokken van een specht klonk heel nabij en toch verstoorde het de stilte niet. Op het graspad naast de paardenweide hoorde ik het gespetter van water onder mijn gelaarsde voeten. Mijn naakte handen – ik had overmoedig mijn handschoenen thuis gelaten – maakten mij duidelijk dat ze het koud hadden. De geur van rottende bladeren nestelde zich in mijn neus. Ik was er mij van bewust maar het hinderde mij niet.
Ondanks duidelijke sporen van de winter kondigde de lente zich reeds aan. Minuscule madeliefjes staken hun kopje boven de groene grassprieten uit. Ik gaf niet toe aan de verleiding om er eentje te plukken en in mijn knoopsgat te steken.
Toen de deelnemers kennis maakten met het thema van vandaag – meeleven (*) – kregen we een realistisch voorbeeld voorgeschoteld.
We werden ter plekke uitgenodigd om mee te leven met één van de deelnemers die niet optimaal geschoeid was om door het slijk te stappen.
We mochten kijken hoe ver we wilden gaan in ons medeleven.
En de moeilijkste vraag was wellicht: wanneer laat je iemand met je meeleven.
Tijdens zo’n stiltewandeling stippel ik het te volgen pad niet op voorhand uit maar laat ik mij leiden. Vandaag maakte ik samen met de deelnemers kennis met een bastion en een deel van de tweede omwalling dat in 2013 in de oorspronkelijke staat werd hersteld (lichtgroene kleur op de kaart).
Ik had het gevoel dat ik een labyrint instapte en er op vertrouwde dat ik na enkele bochten en omkeringen in het centrum en ook weer naar buiten zou komen.
We vervolgden ons pad en verlieten via de ommuurde kasteeltuin het Fort richting de cafetaria waar we onze ervaringen neerpenden in ons hartlabyrint.
Neem ook eens een kijkje bij Nic’s Nieuw Verhaal, bij de reacties van deelnemers en bij mijn gedicht.
De volgende stiltewandeling – op woensdag 8 maart – vindt opnieuw plaats van 10 tot 12 uur in dit Provinciaal Domein.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 8 februari 2017
Foto’s: ©NicoleD
(*) Bron Levenskunstkaart
viviane's Blog 
Hier ook weer de lijnen van dat bastion. Wat een mooie wandeling en wat een prachtige vraag: wanneer laat je iemand met je meeleven… Die neem ik mee als ik ga slapen vannacht.
Hopelijk zijn je handen weer wat opgewarmd. Slaap lekker!
Doet er mij aan denken dat ik de bedenker van de Levenskunstkaarten nog niet heb vermeld; doe ik nu onmiddellijk.
Ook al hadden we deze keer geen zon mee, het was opnieuw een prachtige dag. Dank voor jouw reactie Marije.
Wat doe jij toch een mooie dingen!
Lieve Josée, mag ik je even een spiegel voorhouden? Een warme groet, Viviane
Ben mee gestapt in de stilte, had dit ook graag meegedaan, maar tja andere prioriteiten nu. Mooi thema meeleven, doen we vaak maar vragen ons nooit af of het ook zo gevoel of overgedragen is! Onuitputtelijk ben jij Viviane.. groetjes..
oh, wat ben ik daar blij mee Monik. Het motiveert me om verder te bloggen na de stiltewandelingen. Weet je, ik neem je op 8 maart mee tijdens het stappen! Een warme groet, Viviane
Verwondering na een stilte wat er naar boven borrelt uit een mensenhart..
Stappen en wandelen en stilte ervaren heerlijk.Ik stap wat af hoor.
De foto’s van de voorlaatste wandeling kan ik momenteel niet plaatsen..heb een probleem met mijn fotokaartje maar je krijgtze binnenkort wel te zien .Hoop problrrm te vinden en t kunnen oplossen.