Brief aan mijn kind – 3/4/2016

Mijn lieve kind.

Graag wil ik iets met jou delen over een inzicht dat ik pas ontdekte nadat ik 60 jaar werd. Ik dacht altijd – neen ik was ervan overtuigd – dat ik niet creatief was. Ik vergeleek mij met anderen die wél creatief waren in het fotograferen, tekenen, schilderen, naaien en breien.  Ik zei altijd van mezelf: ik heb twee linkerhanden.

Tot ik plots ziek werd en in de verplichte rust een boek ontdekte dat de lezers aanmoedigde om dagelijks drie pagina’s te schrijven, ochtendpagina’s. Ik deed dit een half jaar lang. Soms was er weerstand of uitstel, maar meestal ook niet.  Het werd een onderdeel van mijn ochtendritueel. En wat ontdekte ik? Dit schrijven had als het ware een kanaal open gemaakt waarin creativiteit diep in mij verborgen en opgesloten lag. Toen ik zelf nog een kind was had ik dikwijls gehoord: jij kan niet tekenen, jij kan niet schilderen … en nog veel meer. Ik geloofde de grote mensen om mij heen en was dit blijven geloven tot de dag dat …

Mijn lieve kind, weet dat er in iedere mens creativiteit geborgen ligt.  Ook jij, ook je vrienden dragen creativiteit in zich. Omdat ze uniek zijn creëren ze altijd iets unieks. Wanneer ze dit delen met elkaar dan moedigen ze elkaar aan om hun creativiteit in welke vorm ook – te ontdekken en verder te ontwikkelen.

Je moest eens weten hoeveel vreugde dit inzicht mij heeft gebracht.
Delen is vermenigvuldigen. De wereld is gebaat met het delen en vermenigvuldigen van creativiteit, onder welke vorm ook.  Weet echter: niet het resultaat is belangrijk maar het proces van herkennen, erkennen en ontwikkelen van jouw creativiteit.

Op 6/4/2016 schreef ik dit rondgedicht. Ik schenk het jou van harte.

creatief
ben ik
niet, dacht ik,
tot ik startte
met schrijven. Nu
telt het
proces.

V.

 

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 30 januari 2017