4eVeR

Ik wilde zo-even de titel van een programma opzoeken dat ik vanmorgen samen met mijn kleinzoon had bekeken op Ketnet. Op de site van Ketnet staan de programma’s alfabetisch gerangschikt; toch was het even zoeken naar 4eVeR. Om een of andere reden staat het aangekondigd onder de letter … a. Waar mijn interesse vandaan komt voor Ketnet in het algemeen, 4eVeR in het bijzonder doe ik hierna uit de doeken. Onze kleinzoon zat vanochtend reeds om 5:45 (!) boekjes te lezen op zijn bed. Dat hield hij meer dan een uur vol, of beter gezegd, ik hield dat zo lang vol, want hij zou dit nog langer kunnen doen. ’s ochtends alleen in zijn kamer vertoeven vindt hij veel leuker dan ’s avonds voor het slapen gaan.

Toen we samen beneden waren gaf ik na enige aarzeling toe aan mijn neiging om de TV aan te zetten.  We hadden immers nog een uur voor de boeg tot het ontbijt samen met opa (hij houdt ervan om samen met opa te ontbijten). Ik werd mij plots bewust: dit is reeds de tweede dag na elkaar dat ik onze kleinzoon TV laat kijken voor het ontbijt. Toch won mijn voornemen het van mijn schuldgevoel.

Na het checken van mijn inkomende mails keek ik even met hem mee naar Kingsize Live met onder meer de vier jonge gasten van … 4eVeR. Het interview met het viertal maakte mij nieuwsgierig om – later op de ochtend – samen met mijn kleinzoon naar een aflevering van 4eVeR te kijken.  Stel je voor … oma die op zondagochtend naar televisie kijkt, oma die zelfs de hulp van haar kleinzoon nodig om het juiste kanaal te kiezen op het TV-toestel.

Ik bleef geboeid de beelden kijken die mijn kleinzoon onder ogen kreeg.  Uit ons gesprek achteraf bleek dat hij niet àlles had begrepen, maar ik begreep alvast dat ik mijn mening over het TV-kijkgedrag van mijn kleinkinderen mag herzien.  Ketnet heeft heel wat in zijn mars.

Even de verhaallijn van vandaag schetsen – want er werden reeds een achttal afleveringen uitgezonden – aan de hand van de figuren op de foto bovenvaan dit bericht (v.l.n.r., want hun namen ontsnappen mij):

• vormt samen met haar twee mama’s een gezin waar een meisje – gevlucht uit Syrië – binnenkort in huis zal worden verwelkomd.
  In afwachting dat het meisje hiervoor haar goedkeuring zal geven is zij met haar drie vrienden reeds volop bezig met de voorbereiding van een welkom feestje.
  Eén van haar klasgenoten is hiermee niet opgezet en wordt door haar een racist genoemd. De klastitularis nodigt hààr uit om over het meisje en haar geboorteland  een spreekbeurt voor te bereiden en hèm om goed te luisteren en achteraf een samenvatting te maken.
• vormt samen met haar papa (een mama verscheen niet op het toneel) een gezin en draagt vriendschap en dienstbaarheid hoog in het vaandel. Haar papa werkt veel en laat en komt hierdoor niet altijd zijn afspraken met haar na.
• vormt samen met zijn mama en haar vriend en diens zoontje een nieuw samengesteld gezin. Het botert niet tussen de jonge man en de vriend van zijn moeder. Deze laatste verwijt haar vriend dat hij haar zoon als pispaal gebruikt. De jonge gast vindt troost bij twee bejaarde dames en heel af en toe uit hij zijn verdriet bij zijn vrienden.
• woont samen met zijn papa en broertje (ook hier verscheen er geen mama ten tonele)  in een allochtoon gezin. De jongeling – een wrapper – probeert met uitvluchten te ontsnappen aan de gebedsdienst waartoe zijn vader hem vriendelijk maar tevergeefs uitnodigt.

4eVeR speelt zich af te Mechelen en geeft m.i. een beeld van herkenbare school- en thuissituaties, ook wat pestgedrag en racisme betreft. Mijn kleinkinderen wonen in Gent en lopen school samen met heel wat allochtone klasgenootjes. Voor hen is dat doodgewoon. Nieuw samengestelde gezinnen zijn hen ook niet vreemd. Dat er kinderen zijn met twee mama’s was voor mijn kleinzoon van 6,5 jaar wel nieuw.  Voor hem hebben kinderen een mama én een papa. De woorden plus-mama en plus-papa kent hij dan weer wel. De islam (hoorde hij vernoemen op het nieuws) en Syrië komen hem bekend voor uit de les zedenleer.

Ik kijk dus best zelf eens naar Ketnet vooraleer ik een oordeel heb over de TV-kijkende jeugd.  Al geef ik nog steeds de voorkeur aan andere activiteiten wanneer mijn kleinkinderen komen logeren.  Wanneer het winters weer het toelaat: wandelen in de natuur. Met opa als gids is dat voor onze kleinzoon altijd een belevenis. Die weet veel te vertellen over de woonplaats van échte uilen (er zat een onechte uil in een tak van een boom in Bulskampveld gisteren), waarom nestkastjes aan de ene zijde en niet aan de andere zijde van een boom worden opgehangen, dat de toverhazelaar in de winter in volle bloei staat, hoe water ijs wordt, …

Binnenshuis is er ook altijd wat te doen. Na de middag een rustmoment inbouwen – even zennen – want de dagen zijn lang voor zo’n ochtendmensje. De rest van de tijd: een puzzle maken, verstoppertje spelen, naar foto’s kijken, lezen én zich in gezelschapsspelen meten met oma en opa.  De scores op de kaartjes voor thuis liegen er niet om: hij wint graag (om maar niet te zeggen dat hij niet tegen zijn verlies kan). En toch zijn er van die momenten dat hij op zijn eentje is en volledig opgaat in zijn eigen spel.  Voetbal met een zachte bal of – nieuw sinds dit weekend – een zelf bedacht spel met slechts drie flippo’s.  En ik die dacht dat er met de flippo enkel spelletjes werden gespeeld met het doel om anderman’s flippo’s te winnen. Weer een foute veronderstelling van oma!

Nu doe ik de (blog)boeken toe.  Mijn kleinzoon trekt aan mijn mouw om … scrabble (met kaarten) te spelen. Ik ben verwonderd hoe groot zijn honger naar nieuwe woorden is na amper 4,5 maand in het eerste leerjaar. Of zou Ketnet daar voor iets tussen zitten?

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 22 februari 2017

eerste foto (is geen video!), geplukt van de site van Ketnet
overige foto’s: ©vivapo