Ik eindigde vorig logje met dit elfje:
meten
is weten
wat ik wel
en niet wil bewaren
ruimte
2016 was voor mij persoonlijk en professioneel een belangrijk elfjes-jaar zoals je kan afleiden op de FB groep #366 elfjes in 2016 en op het archief van Mijmeren op papier.
Op professioneel vlak wil ik verder leren om te groeien, nieuwe dingen uitproberen (groeizone) van zodra activiteiten en initiatieven die ik ooit uitprobeerde ondertussen goed lopen (comfortzone). Sinds jaren doe ik dit al op mijn manier en dat wil ik ook verder doen, sinds ik mij bewust werd waarom ik niet gewoon doe (*).
En daar hoort ook ‘schrappen’ bij. Na vijf jaar intensief groepen begeleiden in lachyoga heb ik die begeleiding uit mijn aanbod geschrapt. Er was ruimte voor iets nieuws en dat werd me heel vlug duidelijk!
Ik wil mij in 2017 focussen op creatief, meditatief en reflectief schrijven, enerzijds en anderzijds op met bewuste aandacht de natuur en jezelf beleven’.
Daarom stel ik 2017 als professioneel doel om tijd en ruimte vrij maken voor het beheer van:
– de FB groep #Mijmeren in elfjes
– de FB groep #Mijmeren in haiku en tanka
– vivapo’s blog 365 dagen verwondering
– vivapo’s blog Mijmeren, het archief in het bijzonder
– vivapo’s blog Natuurbeleving.
Naast schrijven in de natuur tijdens stiltewandelingen blijft het begeleiden van het SchrijfNest en het begeleiden van creatief en reflectief schrijven op verplaatsing, prioritair voor mij in 2017. Nieuw in het aanbod wordt vivapo’s SchrijfNest online. Hiervoor kijk ik rond in blog-land, onder meer door het bijwonen van een Nieuwjaars Loghop, georganiseerd door blogster Melody. In een volgend logje vertel ik de bedoeling. Voor mij is het uit mijn comfortzone stappen, m.a.w. zoals gewoonlijk, niet gewoon doen.
(*) Om af te sluiten deel ik hier mijn reactie op de Podcast (Afl. 22) van Coach Jan “waarom kan ik niet gewoon doen“.
Deze podcast (de allereerste keer dat ik een podcast beluister) is voor mij een eye-opener.
Ik stel mezelf dikwijls die vraag: waarom doe ik alles wat ik doe? waarom doe ik niet gewoon?
Ik blijf mezelf het antwoord schuldig en laat dan ook de vraag los … tot iemand anders mij die vraag stelt en ik een ondertoon van verwijt in die vraag ervaar. Die vraag wordt dan dikwijls gevolgd door: wat wil jij bewijzen? Ook daarop blijf ik het antwoord schuldig (oeps wat klinkt dat negatief), want ik weet het echt niet.
Tot ik vanavond deze podcast beluisterde en het verhaal van de drie zones hoorde: comfortzone / groeizone / paniekzone. Ik werd mij bewust: er is reeds VIJFTIG jaar in mij een verlangen om … te groeien.
En dan krijg ik ook het antwoord op een andere vraag: waarom vind ik het niet erg dat activiteiten die ik met succes begeleid (bijvoorbeeld lachyoga in de natuur) plots stilvallen?
Het antwoord: omdat er op dat moment niet meer te groeien valt, want ik zit dan in mijn comfortzone én dan dient er zich plots een nieuwe uitdaging aan. Een vraag waarbij ik enige paniek ervaar in de zin van … kan ik dit wel? durf ik dit wel? en wat als mij dit niét lukt? overschat ik mezelf niet? ….
Wat een geruststelling te beseffen dat ik mij dan in de derde cirkel bevindt: de paniekzone die mij uitnodigt om weer te groeien.
Ik ben 67 jaar (over een maand word ik er 68). Ben ik dan te oud om te leren, of om te groeien?
Ik kijk naar de natuur: een boom blijft altijd groeien, ook wanneer die ‘op leeftijd is’.
Morgen begeleid ik een stiltewandeling in de natuur voor vijf mensen. Thema wordt: groeien.
Hoe ik dat zal aanpakken? Ik weet het niet. Ik hoef het nu nog niet te weten. Wat ik wel weet: ik zit hieromtrent niét in mijn paniek- maar in mijn groeizone.
Van harte dank Jan!
Viviane.
29/12/2016
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 5 januari 2017
viviane's Blog 
You go girl, you can do it!
Wens je heel veelvoldoening in al de dingen die je doet en inderdaad soms moet men al eens iets schrappen om andere dingen een kans te geven
Wat mooi dat je nog steeds blijft groeien! Dat houdt een mens jong.
Laat me bij de metafoor van de boom blijven. Die ik overigens heel mooi vind. Leeftijd is niets anders dan een getal om tijd te benoemen. Tijd die mensen ingevoerd hebben. Zo kijk ik ernaar.
Net zoals bij de jaarringen van een boom staat er op leren bij een mens geen grens. Alleen verandert het: van moeten leren wordt het mogen leren. Dit is een luxe die wij mogen ontdekken.
De jaarringen van een boom vermeerderen zich van binnen uit, zo ook verbindt onze binnenkant zich met de dingen die zich aanbieden àls we er open voor staan. De jaarringen houden pas op te groeien als de boom zich niet meer voedt. Zo is het ook met mensen: zolang we openstaan speelt leeftijd geen rol. Ik wens jou nog heel, heel veel jaarringen!
Wat geniet ik van jouw bespiegelingen bij de metafoor boom. Van harte dank Chantal!
wat een symboliek…Chantal ..to the point..
Amai, het is of ik lees mijn eigen gedachten, voel helemaal met je mee!! Wat ga ik je missen, lief Mens.jij bent een schakel voor mij, die ik nu weer dien te lossen, zoals jij “lachyoga”!!. Ga dat ook proberen podcast beluisteren, nooit gedaan!
Door het samen schrijven hebben we elkaar een beetje beter leren kennen. Het was een heerlijke tijd om mij aan jou te spiegelen en een spiegel voor jou te zijn. Een genegen groet, Viviane
een levensles…een heel goed weekend Monik