Op het programma stond vermeld dat de Dag van de Stilte in schoonheid zou worden afgesloten met het kampuur, opgebouwd door de sociaal-artistieke enthousiastelingen van zit-in.
De aankondiging was … gedeeltelijk waar.
Na ‘ik is perfect’ met Eva De Roovere werden we inderdaad uitgenodigd om samen getuige te zijn hoe een co-creatief kunstwerk opging in het vuur en tijdens dit ritueel helemaal zou verdwijnen.
De dag werd echter in schoonheid afgesloten door een stilteconcert met Steven Vrancken die improvisaties speelde uit zijn repertoire in een feeëriek kader. Alle lichten in de kapel werden gedoofd. Op, onder en naast de zwarte piano brandden kaarsjes. Ze dansten op de vibraties die tot leven kwamen door het samensmelten van geest en materie. Puur genieten en genieten van puurheid was het voor mij.
Thuis beluister ik regelmatig Steven`s debuutalbum “Into resonance” en zijn tweede album “Resonance II”, intimistische improvisaties op piano, solo en met zang. Luisteren terwijl je de muzikant in levende lijve aan het werk ziet, hoort en voelt … is een totaal-ervaring. De klanken van stem en piano werden daarenboven aangevuld met de klanken van enkele akoestische instrumenten, zoals die van de Indische Shruti box en de Hawaïaanse Bamboe-sax. We kregen ook een staaltje van het filmische karakter van zijn muziek toen hij de muziek van de documentaire “tot in de draai” ten beste gaf.
Eén na één doofden de kaarsjes. Steven verwende ons met nog een improvisatie op piano en nog één … op dulcimer en nog één … op fluit. De muziek zou weerklinken tot het laatste kaarsje was gedoofd beloofde hij ons.
Het geluk was met ons want één kaarsje bleef halsstarrig licht geven. We werden uitgenodigd om rond Steven en de piano te komen staan om met onze stem samen met hem te improviseren. Voor de intensiteit van mijn ervaring op dat moment heb ik geen woorden.
Dat geldt trouwens ook voor de intensiteit van mijn ervaringen tijdens de dagen die op de Dag van de Stilte volgden. De herinnering oproepen aan alle ervaringen lukt mij vandaag nog steeds. Voor het geval het mij later niet meer zou lukken heb ik mijn ervaringen tijdens de Dag van de Stilte in tien afleveringen op deze blog geborgen.
Het smaakt voor mij naar meer. Ik reserveerde deze maand een kaartje voor de documentaire “tot in den draai” (*) en volgende maand een plek voor het laatste ligconcert van Steven Vrancken (**).
De Dag van de Stilte leek te voldoen aan een nood aan verstilling, want tweehonderd mensen namen deel aan één of meer verstillende activiteiten. Tussendoor bleven ze vaak kuieren en nagenieten in het klooster en de tuin van Fatima, die aanvoelden als een stilte-oase. Vormingplus MZW (***) zal ook in 2017 van tijd tot tijd een plek maken waar je tot rust kunt komen, verstillen en op adem komen via een gevarieerd aanbod.
Mocht ik je met mijn enthousiasme hebben aangestoken lieve lezer, dan ontmoeten we elkaar misschien dààr?
Of tijdens één van de stiltewandelingen die ik in Brugge begeleid? (****)
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 24 november 2016
(*) Documentaire “tot in den draai” van Filip Loobuyck
(**) Website van Steven Vrancken
(***) Website van Vormingplus MZW & Facebook-groep Stilte: denken, dromen doen
(****) Website Natuurbeleving (vivapo)
Bron
foto Steven Vrancken
overige foto’s: vivapo
viviane's Blog 
Wat een geslaagde avond
Dank je wel Viviane voor dit prachtige verslag in tien delen van de dag van de Stilte. Je bent erin geslaagd mijn aandacht tot de laatste letter geboeid te houden. Dit moet een prachtervaring geweest zijn! Je hebt me zeker aangestoken en wie weet … misschien, ooit, eens?
Ik sluit me hier volledig bij aan!!