Met het bijwonen van vrij penseelwerk van Zenkunstenaar William Van Gaver sloot ik mijn namiddagprogramma op de Dag van de Stilte af. Om de overgang naar het avondprogramma te maken maakte ik een praatje met de jongeren die het kampvuur aan het opbouwen waren in de tuin.
Tijdens de stiltedag groeide daar een stapel hout als een co-creatief kunstwerk. Het zou
’s avonds verdwijnen in een vuur. Een ritueel als een work in progress. Tussendoor kon je warme post verzenden aan wie het nodig heeft. Bij de vrijwilligers van zit-in (vzw korf) vernam ik dat het kaartje waarop ik een wens mocht schrijven bestemd was voor een bewoner van een WZC die weinig of geen bezoek ontvangt. Als tegenprestatie mocht ik een wens voor mezelf neerschrijven en ophangen aan de takken van … Ik vertrouwde mijn snippers toen aan het kampvuur dat ’s avonds zou worden aangestoken.
In de tuin stond nog steeds de foodtruck van Ooogst en daar deed ik mij tegoed aan een lekker vieruurtje vooraleer ik mij naar de kapel begaf.
Daar stond Eva De Roovere met ‘Ik is perfect’ aangekondigd. Conny Vercaigne interviewde haar naar aanleiding van het gelijknamig boek dat recent verschenen is. Op vraag van Uitgeverij Lannoo schreef Eva voor de Maand van de Spiritualiteit immers een essay over onze drang naar perfectie.
Perfectie is niet van deze wereld. Maar wie bepaalt dat? Wie beslist wat perfect is en wat niet? En waarom is die ene persoon perfect en die andere niet? Is perfectie goed of slecht? Of geen van beide? Perfectionisme, wordt dat bij de positieve eigenschappen gerekend? Moet ik blij zijn als iemand mij een perfectionist noemt? En als perfectie niet van deze wereld is, van welke wereld is ze dan wel?
Op deze en meer vragen probeert Eva De Roovere een antwoord te vinden in tien persoonlijke brieven die ze schrijft naar vrienden, collega’s en idolen… (*)
Als geen ander slaagde Conny er in om Eva – tussen het zingen van Nederlands- en Engelstalige liedjes door – antwoorden op deze – en nog veel meer – vragen te ontfutselen én tezelfdertijd het publiek toch nieuwsgierig te maken naar wat Eva niet vertelde maar wel heeft geschreven.
Een boeiende start van het avondprogramma dat een vervolg kreeg, buiten in de tuin. Maar daarover meer in een volgend logje.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 24 november 2016
(*) Bron kadertekst
Bron foto’s: Vormingplus MZW
viviane's Blog 
Dit was dus een meer dan gevulde dag en avond.
Zeer interessant Viviane, dank om dit te delen… nu de drang naar perfectie lijkt toe te nemen… want is het niet o.a. dat streven naar perfectie dat velen ongelukkig maakt? En ja, wat is perfectie eigenlijk? Bestaat het wel? … Er is veel om over na te denken op de dag van de stilte… Ik geraak er ook niet uit. Daarom leg ik op de dag van de stilte vanaf nu mijn gedachten even stil.😔