Lezing.
Op zondagnamiddag.
Ogen op mijn rug.
Ik draai mij om.
Zachte ogen kijken mij aan.
Ik ervaar een gevoel van herkenning.
De herinnering is vaag, heel vaag zelfs.
Na afloop vraag ik haar: kennen wij elkaar?
Ja, wij hebben ooit samen gesolliciteerd voor een job.
Na vijftig jaar … ontmoet ik voor het eerst deze klasgenote!Klasgenoten in het zesde middelbaar bij de Jozefienen te Brugge.
Met zijn drieën werden wij uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.
Dijver zeven, in het pand met kristallen venstertjes.
Ons gesprek wekt vage herinneringen in mij.
Blauwe rok, witte bloes en sokken.
Ik zie mezelf in schooluniform.
Sprong naar het verleden.
Een verlegen meisje.
De schoolbanken.
Toen.©vivapo – 14/11/2016
Tijdens ons gesprek kwam ook Arlette even in beeld.
Deze
gespiegelde e.d.i.t.
draag ik op
aan klasgenote en vriendin
ArletteArlette
die wij
sinds lange tijd
niet meer kunnen ontmoeten.
Herinnering.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 14 november 2016
Bron afbeelding: Sint-Jozefsinstituut
zo teder zo mooi
Ik geniet van deze prachtige bespiegelingen!
Wat een prachtige woordspelingen
Wat een mooie herinnering!