eerbetoon aan een vriend

Deze namiddag belde ik aan bij het funerarium voor een laatste groet aan een vriend.
Niet als afscheid, want ik had reeds afscheid genomen op 16 oktober, bij hem thuis.

Kom wel thuis, zei jij.
Jij ook, zei ik heel spontaan
en ik liet je gaan
naar het Licht dat jou nu wenkt.
Ultiem gelukkig moment.
©vivapo – 16/10/16

Niet als afscheid, eerder als eerbetoon aan een collega, vriend, inspirator en Meester. Dit laatste is hij voor mij vooral sinds 15 juni 2016, de verjaardag van zowel zijn geboortedatum als die van mijn vader. Het was een voorrecht om getuige te mogen zijn van zijn laatste maanden in dit leven, van zijn kijk op leven en dood, op sterven en geboren worden.

Ja, ik voel mij verdrietig. Ja, ik zal hem missen. Maar ik voel mij ontzettend dankbaar dat hij op mijn pad kwam.

Kom wel thuis, vriend!

Zaterdagnamiddag.

Afscheid nemen.

Een laatste groet.

Vol dankbaarheid en respect.

Ik keek naar jou op.

Als mens, lesgever en luisterend oor.

Ik mocht naast jou staan als collega.

Je maakte mij nieuwsgierig voor de digitale wereld.

Je loodste mij – onbewust misschien – naar de spirituele wereld.

Je leerde mij anders te kijken naar leven en dood.

©vivapo – 29/10/2016

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 29 oktober 2016

Bron foto: FB profiel van Ivan Landuyt

Dit is de link naar het overlijdensbericht.