“Doe jij nog de afwas met de hand? Zo ja, deel dit bericht” las ik op Facebook.
Ik ging in op deze uitnodiging en plaatste deze vraag met afbeelding op mijn FB profiel. Pardoes kreeg ik enkele reacties. Hier een bloemlezing:🌹af en toe en dit is een moment van zen
🌺als je met enkelen bent is dit het moment van bijpraten
🌻als het moment er is om af te drogen, dan hebben wij plezante gesprekjes, voor op vakantie
🌹jaar hoor, wij hebben doelbewust nooit een afwasmachine willen kopen en zijn ondertussen 49 jaar getrouwd
🌷zo’n triest gezicht als op de tekening hoeft helemaal niet, integendeel!
🌼ja hoor!
🌸elke dag…
🌹tuurlijk dadde! propere nagels achteraf is toch een mooie surplus aan zo’n zen-moment
🌺YES!
🌻mijn man is de beste afwasmachine die er bestaat
🌹yes I do
🌷af en toe
🌼I do
🌸Yes I can!
🌹Het uitgelezen bij-praatmoment voor ons…
🌺ja geen wasmachine in huis en dat is prima zo, lekker met de handjes in het water spelen zalig
🌻ikke
🌹bij ons thuis niet meer maar wel bij mijn moeder als er familiebijeenkomst is en dan wordt er met mijn broer, zus of neefjes en nichtjes wel wat afgebabbeld !
En ik?
Reeds 46 jaar was ik af met de hand. Samen met mijn schat de vaat doen is reeds evenveel jaren hét uitgelezen moment om te delen, overleggen, klagen, aan te moedigen, schaterlachen, akkefietjes bij te leggen of samen stil te zijn.
We hanteren nog altijd dezelfde rolverdeling: ik steek mijn handen in het warme sop en mijn wederhelft goochelt met de handdoeken en de vaat, ik links, hij rechts. Wie onze thuissituatie een beetje kent weet dat dit momenteel de meest uitgelezen rol- en plaatsverdeling is. Nu en dan kiest een stuk van de vaat of van het bestek immers resoluut maar onverwacht een eigenzinnige koers, gevolgd door onze lachsalvo’s.
Ik bewaar ook heerlijke herinneringen aan het afwassen met de hand na de geboorte van mijn zoon. Bij elke afwas lag of zat hij naast mij in de keuken, zong ik liedjes of vertelde ik hem al zingend verhaaltjes.
Later – in de periode van de lagere school – deden wij tijdens de afwas tal van rijm- en andere woordspelletjes, zowel thuis als aan de afwasbak op de kampeerterreinen. Een héérlijke tijd.
Nog later maakte ik tijdens de afwas met de hand kennis met de muzikale voorkeuren van mijn puberende zoon. Zo heb ik onder meer the smashing pumpkins leren kennen.
Sinds mijn zoon het huis uitging doet er zich echter nog zelden een kans voor om samen met hem de vaat met de hand te doen. Ik mis die momenten van delen, overleggen, klagen, aan te moedigen, schaterlachen, akkefietjes bij te leggen of samen stil te zijn..
Ondertussen herhaalt de geschiedenis zich: wanneer de kleinkinderen komen logeren staan ze soms – al of niet op een trapladdertje – mee aan het aanrecht terwijl ik vertel, zing of woordspelletjes met ze speel.
Er is – naast mijn echtgenoot – nog een man die mij het genoegen gunt om samen met hem de vaat te doen, mét de hand! Om de veertien dagen staan wij op dinsdagnamiddag zij aan zij aan het aanrecht van Ardéfoo: ik was af en hij droogt af, ik links, hij rechts. Soms praten we, soms ook niet. Ik voel echter altijd de magie die ontstaat wanneer we samen met de hand de vaat doen, ik voel verbinding. Na afloop bedankt hij mij en ik hem.
Van harte danken, is danken vanuit het hart.
Doe en deed ik dat genoeg, van harte hèn danken die met mij de afwas deden of doen?
Het is nooit té laat, dus …
Lieve schat, zoon, kleinkinderen en kunstenaar … van harte dank!
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 26 september 2016
viviane's Blog 
Geweldig. En ook….het uitpakken van een vaatwasmachine is echt niet leuk. Het inpakken ook niet 😂
tja …
(dank voor jouw reactie).
Nu krijg ik warempel spijt van mijn vaatwasmachine… Wat een bindende factor blijkt dat afwassen toch. Zo mooi verteld!
Wanneer ik jouw reactie lees word ik mij plots bewust dat ‘verbinding’ ook het thema was van de supervisie waar ik enkele uren voor het schrijven van dit logje aan deelnam.
Dank!
Sinds ik alleen woon gaat het prima die afwas. Daarvoor altijd gezeik. Wie kookt wast niet af en zo.
voer voor één van jouw logjes?
Ik heb een machine en schaam er me niet voor met de vrij gekomen tijd doe ik andere leuke dingen.d machine loopt 3 keer per week .Want alleen aan de afwasbak staan is helemaal niet fijn.
Waarom zou je je moeten schamen Marylou? Trouwens, ik mag als volger van jouw fotoreportages op jouw blogs mee genieten van wat jij doet in de vrij gekomen tijd!
Hoe mooi die afwasmomenten ook zijn, toch zijn we gezwicht voor het praktisch comfort van de machine. Met vijf kinderen was het echt wel tijdsparend.
Ik kan mij dat voorstellen Anna, dank voor jouw reactie.
Verbinding is inderdaad wat uit je stukje springt. Mooi, ik kan het voelen. En ik herinner me een soortgelijke verbinding.
Ik ben een ‘en, en’ mens. Nooit geen vaatmachine gehad, de laatste tien jaar wel. Niet omdat ik ervoor koos, wel omdat er doodeenvoudig een vaatmachine staat in het appartement dat we kochten. Ik heb dus de luxe van de keuze. Groot geweld (potten en pannen) doe ik met de hand omdat ik ze vaker nodig heb dan dat mijn vaatmachine draait.
Ik heb genoten, je bracht me een stuk terug in de tijd!
het schrijven van dit logje bracht ook mij een stuk terug in de tijd … toen ik vanmorgen wakker werd kwamen plots heel wat herinneringen en soortgelijke verbindingen naar boven. Schrijven doét iets met mij!