Vandaag een iets langer bericht dan gewoonlijk, voor mij een kroniek van een samenloop van omstandigheden.In het kader van een e-Cursus Levenskunst-dagboek van Anky Floris schreef ik de voorbije week in mijn persoonlijk dagboek een aantal overpeinzingen rond het thema een tere snaar raken.
In het Schrijfnest van 13 april werkte ik dan weer met Anky Floris’ levenskunst-kaarten en schreef ik een sprinter en een rondgedicht aan de hand van de kaart Je eigen weg gaan.
De energie van deze schrijfsels bleef echter nazinderen want vanmorgen schreef ik geen drie maar zes ochtendpagina’s. Mijn eigen pad volgen had zo zijn consequenties: onder meer tere snaren raken, mijn eigen weg gaan én afscheid nemen. En het ene is verbonden met het andere.
Na het ontbijt ontving ik van Anky Floris het thema voor de volgende week … afscheid nemen! Hét onderwerp dat er mij notabene toe noopte om zes ochtendpagina’s te schrijven.
Gelukkig was er deze namiddag een bijeenkomst in het Huisje van Nabijheid (bij sommigen beter bekend als huisje nummer 16) waar wij met een aantal gelijkgestemden samen komen om ons op een persoonlijke manier creatief uit te drukken.
Ik besloot om te werken rond het thema afscheid nemen via intuïtief tekenen en schrijfoefeningen. Ik twijfelde even of ik het resultaat zou publiceren, want mooi kan ik dit niet noemen. Zowel het proces van het kleuren als dat van het delen van de tekening met de collega’s van het Huisje, was echter zo belangrijk dat ik mij dit wil blijven herinneren. En deze blog is een deel van mijn geheugen! Het tekenen zelf gebeurde in verschillende stappen (kleuren én schrijven). Ik startte met een vraag die ik al kleurend heb gekoesterd.
Na het koesterend kleuren maakte ik enkele schrijfoefeningen die ik hieronder in omgekeerde volgorde wil delen: een pantoum, villanelle, rondeel, rondgedicht en een spiegelelfje.
nieuw / kleuren koesteren / over een vraag / waarop ik geen antwoord / weet
weet / ik het antwoord niet / met mijn verstand / mijn hart / wélvraag
in het
hart van de
cirkel en kleuren
koesteren over de
vraag heen
antwoordkleuren koesteren
over een vraag heen
om te ontspannen
kleuren koesteren
laag over laag
het antwoord laten ontstaan
over een vraag heen
kleuren koesterenKan ik NU afscheid nemen
om mijn eigen weg te gaan?Is het nog te vroeg misschien
of durf ik het nog niet aan?
Ben ik bang voor de gevolgen?Kan ik Nu afscheid nemen?
Wie houdt mij tegen?
Wie anders dan mijn bange ik?Is het nog te vroeg misschien
en kijk ik beter de kat uit de boom
tegen beter weten in?Kan ik NU afscheid nemen
en dankbaar zijn
voor wat is geweest?Is het nog te vroeg misschien?
Is de rups nog niet klaar
om tot vlinder te ontpoppen?Kan ik NU afscheid nemen
of nog even wachten?Ik wil afscheid nemen.
Ik vertoef in het Huisje van Nabijheid.
Ik zie uitgebloeide narcissen.
Een metafoor voor een uitgebloeide relatie.Ik vertoef in het Huisje van Nabijheid.
Ik voel me hier geborgen.
Een metafoor voor een uitgebloeide relatie.
Dit begrijp ik niet.Ik voel me hier geborgen.
Ik ervaar rust in mijn hoofd.
Dit begrijp ik niet.
Ik kijk er van op.Ik ervaar rust in mijn hoofd.
Dat voelt zalig.
Ik kijk er van op
en voel me dankbaar.Dat voelt zalig.
Ik zie uitgebloeide narcissen
en voel me dankbaar.
Ik wil afscheid nemen.©vivapo – 16/04/16
En om het verhaal compleet te maken: het was vanmorgen wassende maan. Dit is een moment waarop precies één helft van de maan verlicht is: de rechterkant.
In de nieuwsbrief van Modron Vrouwencollege die ik vanavond in mijn digitale brievenbus vond las ik wat volgt.
Wassende maan is verbonden met de groeikracht van LENTE. En je inademing. Het is nu het moment om alle levenskracht in je op te zuigen en jezelf zo GROOT te maken als je durft.
De groeikracht VAN WASSENDE MAAN en lente wordt gesymboliseerd door de madres ofwel de hoedsters van het innerlijke vuur. De madre van deze week is de ZIENERES. Zij waakt over de rode draad in je leven en vraagt je om een zienswijze te ontwikkelen om ergens mee om te gaan. Soms zijn we zo betrokken bij de uitdagingen die we in ons leven tegenkomen dat we hierin letterlijk verzanden en het grote geheel en ons aandeel hierin vergeten. Blijf je vasthouden aan de details en vingerwijzingen naar een ander of verhef je jezelf en neem je afstand van de emoties die je kleiner houden dan je bent? De Zieneres helpt je om de gebeurtenissen in je leven vanuit een neutraal standpunt te bezien. Welke rode draad loopt door jouw leven en welke patronen kom je tegen? Wat zou je anders doen als je je keuzes niet baseert op emoties maar op intuïtie? Neem afstand en ervaar de vrijheid die deze blik op het leven van morgen je geeft.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 16 april 2016
Wat een creativiteit en scheppingsdrang. Een genot om te lezen. Nu even nadenken over mijn rode draad… Interessant.
Dàt vind ik leuk Bea, dat we elkaar inspireren … Ik kijk al uit naar jouw rode draad! Een hartelijke groet!
Wat goed Viviane dat je het resultaat wel publiceerde. Want… geef nu toe: het is toch echt wel mooi geworden! De kleuroefeningen geven een prachtig plaatje, je woorden erbij doen stilstaan en nadenken.
dit raakt mij…
Amai…dat is de moeite ! Dankbaar dat je dit allemaal deelt ! Liefs Vera
Chantal, Hilde en Vera. Dank voor jullie reactie. Bij het herlezen van mijn twee laatst gepubliceerde berichten zie ik nu zelf de link tussen wat ik over ‘afscheid’ schreef en de twee rondgedichten die ik in het Schrijfnest schreef bij de kaart ‘je eigen weg gaan’. Ik heb nog wat liefde-vol ‘werk’ voor de boeg om afscheid te kunnen nemen.
liefde
voor mezelf
hefboom om mijn
eigen weg te
gaan zonder schuldgevoel
naar anderen
toe
liefde
is de
hefboom om anderen
de vrijheid te
gunnen hun eigen
pad te
volgen
©vivapo – 13/04/2016
Onuitputtelijke creativiteit