Vanochtend hoorde ik mijn echtgenoot verwonderd vragen : “ben je vergeten een blog-bericht te schrijven?”.
Het zal hem wellicht ontgaan zijn dat ik eind 2015 een periode van het dagelijks publiceren van mijn verwondering heb afgesloten en dat ik vanaf 1/1/2016 mezelf de vrijheid gun om te publiceren wanneer het mij uitkomt, zelfs meerdere keren per dag als de inspiratie hoog opborrelt.
Er komt op die manier voor mij meer tijd vrij om blogs van anderen te lezen. Een foto op een blog met natuurfotografie die ik al een hele tijd volg inspireerde mij gisteren voor het maken van een Haiku. De beheerder van de blog – tevens de fotografe van die prachtige foto – gaf mij toestemming om dit beeld te gebruiken (maar daarover meer in een volgend bericht).
Gisteren ontmoette ik voor het eerst Chantal. Ik kende haar niet persoonlijk maar volgde wel haar blog Schrijfselssite die sinds 3 januari 2016 online staat. Tot mijn verwondering las ik vandaag een bericht met als titel ‘t SchrijfNEST. Er ging bij mij een belletje rinkelen. Ik las de eerste paragraaf en dat wekte nog meer nieuwsgierig bij mij op.
Sedert een paar maanden zie ik regelmatig berichtjes voorbijkomen op Facebook over ’t Schrijfnest. Maar omdat mijn jaar in 2015 al voldoende van uitdagingen voorzien was, neem ik pas vanaf 2016 de uitdaging aan.
Ik heb voor bepaalde dingen een lange aanloopperiode nodig. Ik zie iets, het spreekt me aan, ik laat het bezinken, ik twijfel, ik zie het opnieuw en alles begint van voor af aan. Maar omdat het me blijft prikkelen, geef ik eraan toe.
Ik heb me dus ingeschreven voor het schrijfnest.
Mijn vaste voornemen voor dit jaar is immers meer aandacht te geven aan het schrijven en dit lijkt me de ideale uitdaging ervoor. Ik wil mijn pen slijpen en verscherpen. Het lijkt me leuk om dit niet helemaal in mijn eentje te moeten doen.
Ik wil mijn pen slijpen en verscherpen. Geef toe … dat klinkt toch als muziek in de oren? En dan heb ik het nog niet gehad over het Elfje waarmee Chantal haar bericht afsluit.
’t Schrijfnest
nieuwe uitdaging
mijn pen bijslijpen
verwonderd ontvangen wat komt
verbinding.
Wil je weten hoe het voor Chantal verder verliep in het Schrijfnest(*)? Lees dan het volledig artikel ‘t SchrijfNEST. Tip: lees ook de vier artikels die aan dit bericht voorafgaan.
Om eerlijk te zijn – en ik zie geen reden om dat niét te zijn – de rest van het verhaal klonk mij als een symfonie in de oren.
Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 7 januari 2016
(Bron afbeelding: Schrijfselssite)
(*) Ook jij bent welkom in het Schrijfnest dat ik begeleid op de eerste en tweede woensdagnamiddag van de maand. Er zijn nog enkele plaatsen vrij op woensdag 13 januari.
dag Viviane,
Zo heel erg bedankt! Je doet me blozen en ‘k ga met een heel warm gevoel slapen straks!
warme groet,
chantal
Dag Chantal. Jouw bescheidenheid siert je.
Kan je zien dat ik mezelf én het Schrijfnest zonder blikken of blozen de RUIMTE geef door jouw blogbericht te herbloggen én te verwijzen naar de praktische info over het Schrijfnest?
Ik ervaar jouw bericht als promotie van een onschatbare waarde, omdat het zo eerlijk is en recht uit het hart. Het heeft me verrast, geraakt en ontroerd.
En ook hier weer … inspireren mensen elkaar. Mooi toch?
Van harte, Viviane