GELUKsdag – deel 1

365 dagen verwondering – DAG 345

Ik kijk terug op een GELUKsdag.

Vanmorgen zag ik mijn kleindochter dansen als een dwarrelend blad tijdens een windstille ochtend en een wildebras-blad tijdens een nachtelijke storm. Ik zag een zevenjarige opgaan in haar fantasie tijdens het spookdansje en even later verdwijnen in de huid van een draak.  Spannend voor die kinderen om op het einde van een trimester aan hun ouders en grootouders te tonen wat zij in het eerste trimester achter gesloten deuren hebben geoefend en gefantaseerd.  Spanning en ontroering wisselden zich dan weer af bij ouders en grootouders.  Ik ging helemaal op in de verhalen die werden gedanst, zozeer dat ik mij een aap schrok toen de kinderen bij het ontmoeten van de draak luidkeels een gigantische gil lieten horen. Toen uit één van de verhalendozen een spiegeldans tevoorschijn kwam stond mijn nieuwsgierigheid op scherp. Spiegeloefeningen zijn immers een favoriet onderdeel van de lachyoga in de natuur. Zo doen kinderen dat dus écht; laat ik dit maar meenemen naar de lach-bevorderende oefeningen maandag!

Oh ja, er kwamen ook danspasjes aan te pas, voor sommige kinderen een fluitje van een cent, voor anderen dan weer een worsteling.  Het applaus van het publiek loog er niet om, ouders en grootouders waardeerden de inspanningen van àlle kinderen. Mijn respect voor de begeleiding: kinderen worden eerst gestimuleerd in hun improvisatie en hun creativiteit alvorens danspasjes worden aangeleerd.

Maakte het eerste deel van de dag mij gelukkig, er volgden nog een namiddag en een avond samen-zijn met mijn kleindochter. Maar daarover morgen meer!

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 12 december 2015