gloed zet zich verder in mijn lijf en leden

365 dagen verwondering – DAG 326

Een half jaar geleden reageerden een 120 mensen op een oproep voor een project met 50+dansers. Ze namen allemaal vol enthouisisame deel aan de wervende workshops en audities voor GLOED, een voorstelling van choreograaf Serge Aimé Coulibaly. Toen ik voor een paar weken via een vriendin – één van de deelnemers – op de hoogte werd gebracht van dit project sprak het thema mij reeds aan. In het licht van de gebeurtenissen van de voorbije dagen werd het voor mij echter brandend actueel en trok ik deze namiddag toch naar De Grote Post in Oostende, ook al was de voorstelling uitverkocht. Ik had er het volste vertrouwen in dat ik – op één of andere  manier – toch nog een ticket zou kunnen bemachtigen.

En dat was ook zo. Even na 15 uur zat ik – naast de man die mij één van zijn twee tickets had verkocht – vol verwondering en bewondering ademloos te kijken naar wat meer dan veertig oudere lichamen wel kunnen en liet ik mij onderdompelen in de gloed van beweging, licht en verrassende muziek.

Ouderen, vluchtelingen, werklozen of mensen getroffen door ziekte dragen niet meer bij tot de samenleving. Hun waarde is afgenomen, ze spreken niet langer de taal van vernieuwing of technologie, geen Nederlands,… Ze zijn minder productief, opgebruikt, nutteloos. Een tot stilte veroordeelde massa. 

Choreograaf Serge Aimé Coulibaly verzet zich in zijn nieuwste productie tegen deze populaire, simplistische stigma’s in de samenleving. Samen met 50 oudere dansers richt hij de spots op de menselijkheid van deze anonieme groepen. De dansers op het podium zijn niet langer zomaar ‘ouderen’: hun realiteit wordt de inspiratie voor de voorstelling.

GLOED houdt het publiek een pijnlijk herkenbare spiegel voor en toont onze maatschappij als een massa in beweging. Een eindeloos onderweg zijn, een reeks van vluchtige ontmoetingen. Marcheer je mee op het tempo van de alledaagsheid? Of stop je?

GLOED is een oproep voor medeleven en attentie.
GLOED is een hoopvolle toekomst.
GLOED is sterk en kwetsbaar.
GLOED is overleven.
GLOED is reageren.
GLOED is een stille revolutie.

Deze voorstelling maakt duidelijk dat er gelijkenissen zijn tussen senioren en groepen als ‘de vluchtelingen’, ‘de werklozen’, ‘de chronisch zieken’ … anonieme groepen waar letterijk en figuurlijk aan voorbij gegaan wordt.  Een tot stille veroordeelde massa. In GLOED kreeg ik die eindeloze massa te zien. GLOED gaat op zoek naar de schoonheid van vergankelijkheid, naar wat uniek is bij iedereen, naar emoties, naar de essentie … in GLOED wordt de massa opnieuw mens.

GLOED viert het leven en protesteert tegen het idee dat iemands marktwaarde afneemt met de jaren. Wie denkt dat 50-plussers een passieve massa grijze muizen zijn, werd tijdens deze voorstelling met de neus op de feiten gedrukt.

Voor mij persoonlijk – 65-plusser – zet deze schitterende voorstelling zich verder in mijn ‘hart en leden’. Ik voel diep respect en dankbaarheid voor allen die deze voorstelling hebben gerealiseerd.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 22 november 2015

Bron foto: Cultuurcentrum de Grote Post