niets is wat het lijkt…

365 dagen verwondering – DAG 223

Zaterdagnamiddag trok ik naar het domein Watermolenvijver te Loppem. Ik ging er alleen naar toe maar wàs daar ook de enige bezoeker.

Ik vertoefde er tussen de kleuren paars en geel, wat mij aan de voorbije natuurstage deed denken. Vorig weekend had ik immers met de distel  gewerkt én daar ook een mooie boodschap over de kleur geel ontvangen.

Toen ik het hekken van het domein open duwde en een blik wierp op deze kleurenpracht overviel mij een gevoel van klein-zijn en eenzaamheid.

Dit gevoel veranderde echter bij iedere stap die ik  op het gemaaide pad zette. Mocht ik sprookjes schrijven dan had ik al een decor en een intro:

Het prinsesje stapte over het groene tapijt dat speciaal voor haar was uitgerold door zeven kabouters. Zij liep traag door een haag van elfjes die haar met gele en witte bloemen toewuifden, een streling voor het oog. Musicerende insecten, waarvan zij niet de naam maar wel hun repertoire kende, verwelkomden haar.

Witte, blauwe en andere veelkleurige vlinders nodigden het prinsesje fladderend uit om plaats te nemen op haar troon. De zeven kabouters hadden die op een paars tapijt – speciaal voor haar – klaar gezet.

Terug naar de werkelijkheid: ik plantte mijn stoeltje tussen de rode dopheide en de distel en luisterde, keek, proefde en voelde met elk deeltje van mijn wezen al het leven rondom én in mij.

 

Wie deze blog volgt zal zich misschien herinneren wat de natuurgeest Allow (uit het Elfen Orakel) mij twee dagen geleden aanbod:

Uit de stilte van je hart,
dat lang onbeweeglijk en in gedachten bleef,
zullen kleuren voortkomen,
en daaruit weer klanken,
die dansend in het universum zullen worden verstrooid.
en jij zult midden in die muziek zijn,
jouw sprookje zal beginnen
als je wilt.
Je hoeft niets anders
en niets heerlijkers te doen
dan te leven.

Uit De natuur voorbij de stilte  van Sylvie Hetzel citeer ik maar wat graag nog eens de Natuurwezens (blz. 23-24):

Jullie hoeven je niet klein te voelen als jullie in de natuur zijn. Als jullie in harmonie zullen zijn, zullen jullie zien hoe dit idee van groot en klein zal verdwijnen. Jullie zullen je de gelijke voelen van alles wat indruk op je kan maken in de natuur, van de meest indrukwekkende boom tot de diepste vallei.
…
Wees dus niet ongerust als jullie ons een bezoek brengen.  Wees integendeel beschikbaar met heel je wezen.  Wees alsof jullie jezelf komen zien, want door in de Natuur te komen, bezoeken jullie een deel van je zelf.
…
Er bestaat niet zoiets als het leven van de bomen, het leven van de bloemen of het leven van de mensen, er is alleen het Leven.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 3 augustus 2015

(Bron foto’s: vivapo)