stille wandeling in den botanieken hof

365 dagen verwondering – DAG 212

Op uitnodiging van een vriend stond er vandaag een stille wandeling op mijn programma in een park in het centrum van Brugge.

Voor de natuurstage had deze vriend mij meegenomen naar de Botanieken Hof en mij wat richtlijnen omtrent het parcours gegeven.  Toén voelde dat goed.  Tot mijn verwondering was dat gisteren niet meer het geval.  Ik nam ’s avonds even de tijd om naar mijn weerstand te kijken en zag wat zich daar achter schuil hield: mijn behoefte aan vrijheid om als een onbeschreven blad de natuur te betreden, in dit concreet geval: het Koningin Astridpark ofte Botanieken Hof.

Door dit inzicht ondergingen mijn gevoelens een metamorfose. Met heel veel enthousiasme verwelkomde ik vanmorgen mijn vriend-gastheer die voor het gezelschap een prachtige prayer in petto had om de stille wandeling te starten.

Vanaf dàt moment werd ik – als begeleider van deze stille wandeling – zelf geleid.  Deze stiltewandeling onder vrienden kreeg een apotheose in de tuin van onze gastheer die voor mij aanvoelt als een kleine kloostergang die mij met open armen ontvangt om er te mediteren. Met een eenvoudig ritueel maakten we de verbinding tussen deze kleine tuin – je voelt er de energie van de bewoners – en het park waar véél, héél véél volk over de vloer komt.

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 23 juli 2015

(Bron foto: beeldbank Brugge)