delen van (zaadjes van) dankbaarheid

365 dagen verwondering – DAG 159

Op deze blog heb ik reeds heel wat berichten over delen … gedeeld, o.m. over delen (10 mei), delen = sociaal (31 maart), delen = vermenigvuldigen (29 maart),  vermenigvuldigen door delen (20 februari), … Dit bericht gaat opnieuw over delen, maar in dit geval over delen van dankbaarheid.

Samen met nog andere mensen werd ik vandaag uitgenodigd in een jong gezin dat de voorbije maanden een beroep had gedaan op vrienden en kennissen om een handje toe te steken. Gezien mijn aandeel zich beperkte tot het éénmalig begeleiden van de twee peuters van de peutertuin naar huis en het klaarmaken van de broodmaaltijd na schooltijd, was ik verwonderd dat ik tot het vangnetwerk werd gerekend. Nog groter was mijn verwondering over de manier waarop beide ouders en de twee kinderen hun dankbaarheid met ons hebben gedeeld. De mama’s en de kindjes hadden samen heel wat gezonde lekkernijen klaargemaakt en verrasten ons dan nog met een knutselwerkje en een milieuvriendelijk geschenk. Dit alles werd echter voorafgegaan door een ritueeltje dat mijn hart en ziel raakte.

In de living werd op een groot tapijt een pot teelaarde neergezet en een schaaltje met bloemenzaadjes die de kindjes hadden gekozen. Zij noemden het zaadjes van dankbaarheid.  Wij mochten ons eigen bloempotje vullen met aarde en met enkele zaadjes. Het is de bedoeling dat wij met verwondering uitkijken naar de verrassingen die deze zaadjes van dankbaarheid ons thuis zullen brengen.

Op mijn beurt voel ik mij dankbaar omdat ik kennis mocht maken met de manier van leven en de manier van zijn van dit jonge gezin.  Tot mijn verrassing ontmoette ik bij hen vandaag een aantal mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld in een bepaalde periode van mijn leven. Mensen die vijftien jaar geleden zaadjes hebben geplant waarvan ik nog steeds verrassende vruchten pluk. Ik ben er hen dankbaar voor en toch heb ik het niet met zoveel woorden gezegd. Het hoeft ook niet. Woorden moeten immers op de toppen van hun tenen staan om zich te meten met gevoelens van dankbaarheid. Een ritueeltje daarentegen …

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 30 mei 2015