over delen

365 dagen verwondering – DAG 140

Er werd gisteren enorm veel gedeeld op de sociale media naar aanleiding van Moederdag.  Op Facebook bijvoorbeeld deelden heel wat mensen hun geluksmomenten via foto’s en berichten, hetzij als dankbare moeder, hetzij als dankbaar kind van hun moeder.   Zelf kan ik mee-genieten, maar ik kan mij perfect voorstellen dat dit niet voor iedereen het geval is. Het geluk van de ene mens kan het verdriet van andere mensen – die leven met een gemis – vergroten.

Gisteren was het voor mij de eerste moederdag zonder mama. Op deze blog publiceerde ik gisteren zelf een bericht over Moederdag dat eerder door Femma werd gedeeld. Ik mocht ervaren dat delen ook troost kan bieden aan hen die ook hun moeder missen op de tweede zondag van mei. Dat door dit delen troost en verbondenheid zich kunnen vermenigvuldigden, waardoor het gemis lichter kan worden. Dit was ook voor mij het geval toen mijn echtgenoot en mijn zus gisteren hun gemis met mij deelden.

Tot mijn verwondering had ik het pas behoorlijk lastig toen ik in de namiddag met de fiets naar de bakkerij in de buurt van mama’s flatje reed en besefte dat ik voor de eerste keer … geen knuffel kon delen met mijn mama om haar een fijne moederdag te wensen. Na een kort gesprek met de vrouw van de bakker – een vrouw met een hart op de juiste plaats – fietste ik nog even naar het kerkhof. Tot mijn verwondering vond ik daar geen troost, enkel een grafsteen en een foto.

Thuis vond ik wél troost toen ik naast mama’s foto intuïtief de bloemen plaatste die ik eergisteren zelf had ontvangen. Door dit eenvoudig gebaar kon ik met haar de prachtige orchideeën delen, hààr lievelingsbloemen. Ik voelde mij eensklaps verbonden met haar én met hen die mij met deze attentie hadden verrast. Moederdag werd afgesloten met nog een verrassing.  Mama’s kleindochter deelde met mij en haar eigen mama op welke manier zij ‘meter’ moedertjesdag had gewenst.

De herinnering aan déze moederdag wil ik vandaag heel graag delen maar ook heel graag blijven koesteren!

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 11 mei 2015