Oh Happy Day!

365 dagen verwondering – DAG 93

Deze namiddag volgde ik – samen met een aantal leden van het Wereld Ontdekkingskoor – voor het eerst een Koor studie namiddag bij het Katrien en Marc van het Ontdekkingshuis te Sint-Kruis/Brugge.

Ik wist niet wat ik kon verwachten maar ik zag er wel naar uit, niet in het minst omwille van het prettig weerzien van de koorleden en het warm onthaal van de begeleiders. Ik ben mij ondertussen thuis gaan voelen in dit huis en tussen mensen die ik eerder niet kende en anderen waarmee ik al menig ander liedje heb gezongen.  Ik kan er mezelf zijn, elke keer weer anders, soms sociaal, soms afstandelijker, soms heel blij, soms verdrietig, afhankelijk van de emoties en ervaringen van de voorbije dag of week. Kortom, ik ontdek er mezelf en laat ook toe dat anderen mij ontdekken zoals ik werkelijk ben.  De spanningen na mijn eigen valpartij en dat van mijn mama kon ik er de voorbije maanden van mij af-zingen. Het mede-leven (letterlijk en figuurlijk) tijdens de laatste levensmomenten en het afscheid van mama waren voelbaar en creëerden een warme bedding.

Terug naar de studienamiddag. Die kreeg extra glans door het zonlicht dat via grote ramen aan twee zijden van de sessieruimte binnen valt. Katrien gaf ons een overzicht van het namiddagprogramma dat zou starten met een aantal oefeningen die op ontspanning gericht waren.  Humor was nooit ver weg maar de opwarmingsoefeningen zelf waren voor een aantal onder ons herkenbaar uit mijn sessies lachyoga!  De oefeningen die er op gericht waren om de vibraties van ons zoemen in ons hoofd te voelen herkende ik dan weer uit mijn workshops als kinderen naar stilte luisteren.  Maar vandaag was ik geen begeleider maar deelnemer en dat maakte een enorm verschil in beleving.

Katrien nodigde ons uit om ons hoofd zacht met beide handen te omvatten, kin in de handpalmen, vingers op de slapen en ondertussen te zoemen. Alhoewel ik uit ervaring weet wat waar zo’n oefening naar toe leidt kon ik niet bij de les blijven. Mijn gedachten maakten een sprongetje in de tijd, naar een ziekenkamer eind december, waar mama – tijdens haar heldere momenten daags voor haar overgang naar het Licht – mij herinnerde aan ‘ons’ ritueeltje: zacht haar gezicht omvatten, haar kin in mijn handpalmen en mijn vingers op haar slapen.

Ik voelde warmte in mijn hart en tranen in mijn ogen. Ik liet ze stromen.  Ik was ontroerd en liet dit ook toe (ik kan er mezelf zijn, weet-je!).  De aangereikte oefening om te ontspannen … had zijn uitwerking niet gemist! Spanning viel van mij af en ik kon nadien intens genieten van wat verder op het programma stond, o.m. van Oh Happy Day! Vol vuur zong ik: “and live rejoicing every day, every day”.

By the way, je kan het Wereld Ontdekkingskoor aan het werk horen en zien tijdens de open-deur van het Ontdekkingshuis op zondag 31 mei. Het wordt beslist een Happy Day!

Van harte, Viviane Van Pottelberghe – 4 april 2015